Signe Tollefsen - Signe Tollefsen - CoraZong CRZ 255120
In 2004 kwam de half Amerikaanse Signe Tollefsen uit Engeland naar Nederland om een studie zang en gitaar te volgen aan het Amsterdamse Conservatorium. Ze speelde al als voorprogramma van bekende artiesten zoals David Sylvian, Alela Diane en Ane Brun. In 2006 won ze zowel de publieksprijs als de prijs voor de beste muzikant bij de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter. Onlangs tekende ze bij platenlabel CoraZong, dat op 25 september haar titelloze debuutplaat uitbrengt in de Benelux.
Signe Tollefsen begeleidt zichzelf vooral op gitaar en banjo, die wortels in de Amerikaanse folk verraden, haar muziek wordt ook wel omschreven als folk noir. Daarnaast speelt ze harmonium, dulcimer en piano. Op haar debuut bezingt ze vooral oude liefdes. Die zijn gekomen en weer gegaan, soms was er hartzeer, maar ze bekent ook haar eigen rol in de breuk. Waar dit al gauw kan leiden tot krokodillentranen weet Tollefsen die valkuil uitstekend te vermijden. Ze brengt de liedjes ingetogen, met passie zonder drama, en een stem die intiem warmdonker kan kleuren maar ook fel uithalen. Als een sirene dringt ze soms door tot op het bot.
Ze laat haar eigen instrumenten rustig door de inhoud van de liedjes spelen. Soms zelfs letterlijk, zoals in Jeff en It Was Ooo, waar gitaar en banjo terugkomen in de tekst, en ze wil haar lief in slaap zingen in My Old Man. Dit is een van de twee nummers die ze in Los Angeles heeft opgenomen, het andere is You, Me & The Brewers dat met de banjo een heerlijk folkkarakter krijgt, terwijl de ijle zang uit een andere wereld lijkt te komen. Hoewel het vluchtig klinkt wordt het (gelukkig) nergens zweverig. De piano wordt er heel fijntjes doorheengevlochten, evenals een miniem vleugje viool door Jerry Goodman, een van de gastmuzikanten op deze cd. Een andere is René van Barneveld, die met lekker slepende pedal steel opent in It Smells Of You en de elektriek subtiel laat scheuren in het prachtige Hooked (You spit in my whiskey), met hypnotiserend getokkel, een eenvoudige tekst en mooie percussie op bendir (Alper Kekeç). Kippevel bekruipt me als Signe aan het eind nog een keer uithaalt "Keep on loving me baby, keep on loving me good..." met een wegstervende overstuurde gitaar. Roel Spanjers laat zijn accordeon melancholiek spreken in King Of The Fire, dat allengs dwingender wordt met drums (Erik Spanjers) en doordringende sirenenzang. Joseph King geeft met zijn viool naar klezmer neigende gipsy-accenten aan Sweet Tears, een nummer van Signe dat vorig jaar al door Mathilde Santing is opgenomen op het album Forty Nine.
Hoewel het om een debuutplaat gaat klinkt Signe Tollefsen niet bepaald als een beginneling. Integendeel zelfs, en dat zal te maken hebben met het feit dat ze al een paar jaar bezig is met het maken van een album. Ze heeft zich dus niet gehaast, maar dat heeft als bijkomend voordeel dat de liedjes konden rijpen als goede wijn in een kelder. Het resultaat mag er zijn: sterk gezongen nummers met een rijke muzikale afdronk.
Mirjam Adriaans, waardering 8,5
Enkele nummers zijn te beluisteren op: www.myspace.com/signetollefsen. Signe Tollefsen presenteert op 25 september 2009 haar album in Paradiso in Amsterdam, concertdata op een rijtje:
24 september 't Keerpunt Spijkerboor
25 september Paradiso Amsterdam
28 september Meneer Frits Eindhoven
02 oktober Red Shoe Sessions Nijmegen
18 oktober Live in the Living Amsterdam
29 oktober dB's Utrecht
06 december Het Podium Hoogeveen