Fraser Anderson - Coming up for air - Monochrome Records
We doen ons best, maar het is godsonmogelijk om aan alle interessante releases aandacht te schenken. Gelukkig worden we ook wel eens getipt. Zo attendeerde Henk te Veldhuis (Bridge Guitar Reviews www.xs4all.nl/~guitars) ons op de CD van singer/songwriter Fraser Anderson - Coming up for air (2007). Een gouden tip, zo bleek na beluistering
Als muzikant is Fraser Anderson voor de folkliefhebber geen onbekende. Je hoort hem o.a. op de Dougie MacLean CD Who am I waar hij de backing vocals voor zijn rekening neemt. Ook werkte Fraser Anderson samen met MacLean aan een compositieopdracht van het Celtic Connections Festival, Rural Image (2005). Zoals gezegd, als solo-artiest was hij mij onbekend. Zijn eerste CD, And the Girl with the Strawberry, dateert uit 2003. "Unplugged acoustic brilliance" schreef een enthousiaste recensent naar aanleding van die CD. Die typering blijkt voor opvolger Coming Up For Air nog even accuraat.
Fraser Anderson leeft hij tegenwoordig in Parijs. Hij schrijft geïnspireerd te zijn door grote namen als CSN&Y, Neil Young, Joni Mitchell, James Taylor en Nick Drake. Voor mij heeft deze CD wel raakvlakken met het werk van Nick Drake. Introspectieve songteksten, grote intimiteit, breekbaarheid en melancholie. Niet toevallig werkt Fraser Anderson regelmatig mee aan Nick Drake tributeconcerten. Hij heeft er ook de perfecte stem voor: zacht en innemend. Toch kun je hem moeilijk een kloon van Drake noemen. Zijn originele aanpak via geniale arrangementen (allen van eigen hand) en de emotionele manier waarop Anderson zijn muziek beleeft zorgen voor een volstrekt uniek geluid.
Ze zijn zeldzaam, Cd's die je na enkele tonen al pakken vanwege de originele aanpak. Deze van Fraser Anderson is er zo een. Opvallend zijn de zeer muzikale intro's die zorgen dat je onmiddellijk bij de les bent. Het is maar weinige singer/songwriters gegeven om een volle CD te blijven boeien. Fraser Anderson doet het. Hij heeft een aantal voortreffelijke muzikanten
om zich heen verzameld. Greg Lawson (ex-Dougie MacLean, Mr. McFall's Chamber) en Olivier Soubeyran (o.a. Nolwen) zijn de strijkers op resp. viool en cello. Harmonie tussen die strijkers en de stem/gitaar van Anderson is perfect en zorgt voor muzikale verfijning. Het prachtige intro van Nothing Like The Picture is hiervoor illustratief. Hij durft zich ook buiten platgetreden singer/songwriter paden te bewegen. He said to me is gevat in een swingend arrangement met een prominente Rhodes-piano. De toegevoegde ijle koortjes geven het nummer wat space-achtigs. I hope I Am Alive kent een fantastisch intro op gitaar. Daarna worden heel subtiel wat lichte gitaareffecten en kleine electronische foefjes in het arrangement geweven. Ook de mooi gedubde vocalen zijn een streling voor het oor.
Mijn favoriete nummer op de CD is Clock Watchers. Hierin komt alles samen wat deze CD zo speciaal maakt: klassiek intro van de strijkers, vocaal vuurwerk van Anderson en gastvocaliste Grace Anderson, een licht swingende bas (Nico Mirande) prachtig snarenwerk, waaronder een geweldige solo op mandola van Paul Tiernan, en een paar goed gekozen en getimede noten uit de Rhodes piano. De teksten van Anderson laten zich lezen als korte verhaaltjes/overpeinzingen. Daarbij toont hij zich een bijna terloops, maar scherp, observator van grote en kleine gebeurtenissen uit een mensenleven.
Ook Fraser Anderson kon het blijkbaar niet laten. Totale speelduur bedraagt volgens het, overigens zeer fraaie, hoesje 53.36. Ja, inclusief "hidden track" ( een puik stukje piano). Blijft een beroerde gewoonte, het opnemen van een "hidden track".
Anderson is al weer bezig met nieuwe opnames. Een voorproefje daarvan vind je op Youtube, het schitterende Rag 'n Bones. Op Myspace zijn fragmenten van Coming up for Air te vinden. Deze CD (evenals zijn eerste) kun je via www.monochrome-records.co.uk of www.fraseranderson.com bestellen (beide links leiden naar dezelfde site).
Aanrader.
Paul, waardering: 9