CDs
Ibrahim Ferrer verwezenlijkt droom in postuum album
Ibrahim Ferrer - Mi Sueño - World Circuit WCD077
Ibrahim Ferrer is de bestverkopende solo-artiest van het World Circuit-label. Met 2 albums wist hij bijna 2 miljoen kopers te trekken. Hij werd bekend met de Buena Vista Social Club, zijn foto stond op de hoes van het inmiddels klassieke eerste album van die groep. Eigenlijk wilde Ferrer bolerozanger zijn, en een plaat maken met die muziek. Die droom is nu verwezenlijkt met het album Mi Sueño, dat deze week, helaas postuum (Ferrer overleed in 2005), officieel uitkwam.
Bolero is een romantische Cubaanse muziekstijl, dus klinkt Mi Sueño meer ontspannen, wat jazzier zelfs, dan de vrolijke son en guajira, die we gewend waren van de Buena Vista Social Club.
Alle 12 nummers op Mi Sueño zijn niet eerder uitgebracht. Het gaat om grotendeels traditioneel materiaal, waarop Ibrahim Ferrer zijn persoonlijke stempel heeft gedrukt bij de opnamen in Havana in 2005. In dat jaar zou de plaat uitkomen, maar de opnamen waren nog niet helemaal af toen Ferrer in augustus overleed. Er werd vervolgens nog een hele tijd aan gewerkt om toch een mooie uitgave te kunnen maken. De productie is gedaan door Nick Gold en Roberto Fonseca, op eentje na, Melodía Del Río werd door Ry Cooder geproduceerd in 1998. Fonseca is ook als pianist te horen, daarnaast speelt Orlando 'Cachaíto' López bas, Manuel Galbán hanteert de gitaren en drums komen voor rekening van Ramses Rodríguez. Bovendien zijn er nog enkele collega's te gast: Omara Portuondo (zang op de klassieker Quizás, Quizás), Rubén González (piano op zijn eigen compositie Melodía del Río) en Manuel 'Guajiro' Mirabal (trompet op Copla Guajira). Er is hier en daar nog wat percussie toegevoegd met conga's, bongo's en maraca's en ook viool, cello of klarinet zijn in enkele nummers te horen.
Zoals gebruikelijk heeft World Circuit een verzorgde uitgave op de markt gebracht, er zit een extra kartonnen hoesje om de cd en de inlay biedt Engelse vertalingen van de teksten en enkele sfeervolle foto's, waarop we niet alleen Ibrahim Ferrer zien maar ook wat karakteristieke stadsbeelden. Een mooie nalatenschap...