Het Fers Folk Festival in Raamsdonksveer is een sympathiek kleinschalig festival. Het wordt georganiseerd door liefhebbers die anderen willen laten kennis maken met hun geliefde muziek. Je moest er zaterdagavond en zondagmiddag voor zijn in de zaal ‘De Konick van Raems'. Zo'n dorpszaal voor bruiloften en partijen achter het café, natuurlijk dicht bij de kerk. Zondagmiddag vielen we er even binnen. EmBRUN en Eaden traden op, er was uitleg over muziekinstrumenten, en aan de tap lonkten lekkere Vlaamse biertjes, broodjes en soep. En dat alles tegen super schappelijke prijzen.
Laagdrempelig
Een van de organisatoren, Els van Seeters, zegt dan ook zo laagdrempelig mogelijk te willen werken. Een bijstandsvrouw laat ze graag binnen voor nog veel minder dan de tien euro entree. "Nee, we hoeven er hier niets aan te verdienen", zegt ze. Samen met Adam Oldenburg, Joan Beerend en Nelly Donkersloot heeft ze nu alweer de derde editie achter de rug. Met behulp van natuurlijk nog meer vrijwilligers.
Morgen maken ze de kassa op. "Net als de vorige keren komen we er zeker wel weer uit. We hebben namelijk ook sponsoren", aldus Els. We hadden niet anders verwacht nadat we al een paar uur de namen van ondermeer de plaatselijke fotohandel, Groen Links en Palmbier geprojecteerd hadden gezien op een van de muren. Van de entreegelden alleen zal het niet lukken. We telden zo'n zeventig bezoekers en zaterdagavond kwam het pas na de voetbalwedstrijd van Oranje een beetje op gang. Maar toen waren er uiteindelijk, hoorden we, net zoveel.
Het is volgens Els van Seeters lastig om mensen uit leggen wat voor muziek er komt. "Sommige denken aan Frans Bauer of zo, tja volkse muziek. Andere zeggen, noem het dan wereldmuziek. Maar het is toch gewoon folk en dan ga je het toch niet anders noemen?!", verzucht ze.
Instrumenten
Na de uitleg van instrumentenverzamelaar Nico Haneveld weten we nu hoe een midwinterhoorn klinkt, of een Tibetaanse trompet en kennen we het geschetter van een heraut. Drie kwartier lang introduceerde en bespeelde Haneveld en zijn assistente Ria tal van blaas- snaar- en percussie-instrumenten. Ter voorbereiding op het Vlaamse EmBRUN liet hij ook een draailier klinken.
EmBRUN
Wat draailierist Harald Bauweraerts van EmBRUN even later uit zijn instrument toverde klonk heel wat spannender, zeker tijdens de prachtige Andro waarin hij enkel begeleid werd door percussionist Ludo Stichelmeyer op cachon. EmBRUN moest het helaas zonder de zieke Toon van Mierlo doen. Als luisteraar miste ik de mooie harmonieën die zijn spel op doedelzak en sax vaak opleveren samen met de accordeon van Bert Leemans. Leemans was trouwens goed op dreef. Vooral zijn ingetogen spel in twee mazurka's blijft mij bij.
Harald Bauweraerts
Bij elk nummer werd gedanst. De dansinstructie zaterdagavond - voorafgaand aan een naar verluidt geslaagd optreden door het Vlaamse Follia! - door een Brussels danspaar had haar vruchten afgeworpen. Voor de ongeveer twintig dansers - onder wie het nu vrijuit en prachtig dansend Brussels stel - maakte het ontbreken van Toon van Mierlo weinig verschil.
Het Brussels stel
EmBRUN swingde immers als vanouds mede dankzij het stuwende werk van bassist Jonas Scheys. Bert Leemans doet de tovercirkel uit de doeken waarna die feilloos gedanst wordt. Wat een lekker rockende tovercirkel, trouwens... Na afloop zei Scheys volgende week met de groep de studio in te duiken voor de opnamen van hun debuutalbum.
Bert Leemans
Eaden
Na al dit groovy geweld waren de zoetgevooisdere keltisch gekleurde songs van het Nederlandse Eaden voor veel bezoekers welkom. Er werd aandachtig naar deze hechte professionele band geluisterd. We hoorden een enkele cover (Joni Mitchell) en de aangenaam klein gehouden en door Karin Poell gevoelig vertolkte Ierse lovesong Siúil A Rún (o.a. Clannad). Maar meer nog waren er door bandleider Roland Verstappen zelf geschreven nummers waaronder het sterke Rays Of The Yellow Sun, het titelnummer van het eerdaags te verschijnen debuutalbum van Eaden.
Verstappen speelt twaalfsnarige gitaar en zingt naast zijn partner Karin Poell de tweede stem. Bernard Jussen (basgitaar) en Sjoerd Rutten (drums) vormen een stevige ritme-sectie, Eric Swinkels speelt op zijn toetsenbord een enkele keer wat zweverig, maar gelukkig ook wat steviger, zeker in de tune-sets waarin de belangrijkste rol is weggelegd voor multi-instrumentalist Walter Kuipers (violen, bouzouki, whistles). Hij opent die instrumentalen vaak solo op viool, waarna de band invalt om daarna op te stomen naar goed uitgevoerde regelrechte folkrock.
Karin Poell en Roland Verstappen