In het Vlaamse dagblad de Standaard doen Peter Vantyghem en Al de Boeck verslag van Sfinks. Onder de kop ‘Sfinx op polsslag van de wereld' lezen we ondermeer:
...Sfinks had zaterdag geluk met het weer, en enkele sterke bands maakten er een sfeervol gebeuren van voor 7.500 bezoekers. Zondag drukte een grijze hemel de pret, maar Seun Kuti en Goran Bregovic verwarmden het publiek (10.000 koppen) zo goed als ze konden...
...Je hoorde afgelopen weekend hier en daar mensen wat nostalgisch praten over ,,de gloriejaren'' van toen, alsof dit de magere jaren zijn. Correct is dat niet, want ook dit jaar kon je op Sfinks allerlei nieuwe acts ontdekken, zonder daarom extreme schokken te moeten verduren. Er was flamenco, tango, afrobeat, reggae, salsa, Indische- en Balkanmuziek. Kortom, een flink deel van de wereldmuziek gaf present....
...Maar misschien is wereldmuziek nu zo alomtegenwoordig dat Sfinks niet meer opvalt? Ook dat klopt niet. Sfinks zou zichzelf niet zijn, als het niet voor wilde blijven op de modes. Die zijn te herkauwen op alle festivals waar de Buena Vista Social Club opgevoerd wordt, maar Sfinks mikt hoger. Om de relatie tussen Cuba en West-Afrika te benadrukken, kregen we bijvoorbeeld Los Afro-Salseros, een heerlijk Senegalees orkest met drie zangers en twee koperblazers. Tango en flamenco waren er in radicaal eigentijdse bewerkingen. In Boechout was de afgelopen dagen de polsslag van de wereld te horen...
...Sfinks moet eens goed nadenken over de jaarlijkse herhaling van dat Festa Do Brazi op vrijdagl: er zit sleet op...
....Bajofondo Tango Club, dé revelatie voor het publiek, liet zich graag meevoeren met steeds extatischer reacties op hun tangobeats; Ojos De Brujo zweepte iedereen op met harde, energieke buleria's en rumba's; maar vooral het Tsjetsjeense Daimohk kreeg ovatie na ovatie voor wat in wezen folkloristische kozakkendansen waren...
...Sfinks creëert een open sfeer, waarin goed geluisterd wordt. Naar Mahmoud Ahhmed (Ethiopië) en zijn fusie van zwart-Afrika, de Arabische wereld en Armenië; naar de Arabische trancestukken van het Israëlische Sheva; naar steeldrums uit Trinidad; en naar de vervoerende percussie van het Razbar Ensemble uit Iran...
Idealisme is een derde kenmerk van het Sfinks-publiek. Het gelooft in ontmoetingen, in de idee dat de wereld maakbaar is. De artiesten speelden daar fel op in, door te verwijzen naar wantoestanden in eigen land, en door boodschappen rond te strooien uit de anders-globalistische stock. De vele bruggen naar de Arabische cultuur waren dit jaar veelbetekenend.
... Nu de danstent en het concertpodium tot één aanbod versmolten zijn, is de situatie duidelijk: de intimistische muziek in de club, de energieke kerels in de concerttent. Zaterdag kregen we daar een opeenvolging van postmoderne bands, die erg eigentijdse bewerkingen van oude stijlen brachten, of meteen maar voor verregaande fusies kozen. En in een hoekje van het terrein draaiden deejays uit verschillende regio's hard tegen elkaar op, tot groot plezier van het alternatieve deel van het publiek....
...Zaterdag nog geen achtduizend mensen, zondag zowat tienduizend: het verschil zat hem in Goran Bregovic, de enige echte ,,grote naam'' op de affiche. Zelfs binnen de grote bereidheid tot avontuur stel je vast dat mensen graag eens iets horen dat ze al kennen. Misschien biedt Sfinks dat soms te weinig...