-door Sjak Janssen-
De zon scheen heftig. Het leek zomer, 8 mei 2008. Zwemkleren werden uit
de kast gehaald, de stranden zaten vol. En op het podium van Cultureel
Centrum Jan van Besouw te Goirle gebeurde een klein wonder. Kansarme
kinderen uit derde wereldlanden presenteerden zich daar onder het mom
Via del Mondo. Het startschot werd gegeven door Dyompo Futu uit
Suriname. Jammer genoeg is dit danstheaterstuk aan me voorbij
geschoten. Maar de Bollywood Dancers maakten dat meer dan goed. Gestoken
in kleurrijke kostuums lieten deze kinderen tijdens uitbundige dans de
Indiase cultuur voelen.
De liedjes die gedraaid werden waren voorzien van Engelse teksten gemengd met Indiase klanken. Dat resulteerde in popachtige deuntjes die uitnodigde tot dans. Dat gebeurde dan ook. Het enthousiasme droop van de gezichtjes. De kinderen dansten alsof hun levens ervan afhing. Als Michael Jackson in zijn jonge jaren. Maar dat dan veel levensechter. De armoede van het straatleven aldaar was bijna voelbaar, ruikbaar. De blijdschap op het podium vaagde dat snel ook weer helemaal weg. Wat een enthousiasme, wat een kracht. Je voelde de levendigheid. Je begreep de dans. Je begreep de gebarentaal. Je begreep het leven van de Hindi cultuur. Eventjes. Maar een verrassing is pas echt een verrassing als er onverwachte dingen gebeuren. Ineens dreunde een bewerking van het lied Ik wil je van de Kreuners uit de boxen. Het weinige publiek werd door de dansers uit de stoelen getrokken. En weer dat enthousiasme. Weer die blijdschap. Weer die levendigheid. Weer die.... Ik val in herhaling.
Mandinka Kids uit Mali hebben hun talent met de paplepel ingegoten gekregen. Van niemand minder dan van de wereldberoemde vader en koraspeler Toumani Diabaté. Al tijdens het eerste nummers is hoorbaar dat de kora als instrument niet onderdoet voor de westerse gitaar en harp. De Afrikaanse woestijnblues klonk zo levensecht dat het Sahara zand in je ogen bijna voelbaar was. Daarnaast hadden de drie zangeresjes zoveel kracht en soul dat ze de songs met tegendraadse ritmes rijp kunnen maken voor de westerse hitparades. Bij wijze van, dan. Tijdens de finale verschenen beurtelings ook de kinderen van Bollywood Dancers en Dyompo Futu op de planken. Op het eind stond het hele gezelschap voor het publiek. Je voelde verschillende culturen versmelten. Via del Mondo is een smeltkroes zonder taalbarrières. Je verstond wel geen woord, maar 't raakte je tot in je tenen. Via del Mondo was kindermundial van wereldniveau. Hier had een volle zaal moeten zitten.