Als vijftal was Triple-X een lekker stomende opening van het BoschBal afgelopen zaterdag. Met name het fijne spel van bombarde-speler Stéphane Hardy viel op, Snaarmaarwaar was echter heerlijk subtiel, zetten een heel eigen geluid neer, niet alleen omdat ze enkel snaren bespelen, maar ook vanwege de door Maarten Decombel gezongen stukken.
Diezelfde Decombel heeft als gitarist met Rémi Decker (doedelzak en fluiten) de reguliere instructie begeleid, waarbij het duo gelijk hun nieuwe cd Fil d'Air kon promoten (een recensie van dit album volgt later). De opkomst was goed, er waren zo'n 50 inschrijvingen voor de extra dansinstructie vooraf, die dieper inging op de polska, gavotte en mazurka, maar dat aantal was al flink gegroeid toen ik binnenkwam. Uiteindelijk stond de dansvloer flink vol met danswilligen, en organisatoren Flois en Noël genoten zichtbaar van een geslaagde avond.
Op het BoschBal in de Talent Factory in Den Bosch is het gebruikelijk om eerst een band neer te zetten die er een lekker tempo inzet en vervolgens gaan ze voor een subtielere afsluiting. Deze opzet was zaterdagavond perfect geslaagd met eerst Triple-X en dan Snaarmaarwaar. Ik heb Triple-X eerder als trio gezien, dat is wat subtieler, fijner om naar te luisteren, maar om te dansen is een duidelijk ritme natuurlijk altijd prettig (zeker voor beginners) en dat zat er met de aanstekelijke percussie van Ludo Stichelmeyer wel in. Mijn voorkeur voor de avond ging echter naar het trio Snaarmaarwaar, dat met gitaar, mandola en mandoline een eigen geluid weet te creëren in de balfolkmuziek. Daarnaast hebben ze zelfs enkele liederen op het repertoire, gezongen met een prettig lichte stem door Maarten Decombel, die in dit gezelschap de mandola hanteert, en dat is voor de luisteraar (ik ben niet zo'n danser) een zeer welkome afwisseling in dit toch vooral instrumentale wereldje. Het spel van de drie is heerlijk subtiel, maar tegelijk heeft het ook een zekere dynamiek, en hun presentatie op het podium mag er ook wezen. Het was enkele dansers niet eens opgevallen, maar er was een erg grappig, maar virtuoos intermezzo, waarbij de drie samen een gitaar bespeelden. In de muziek komen verschillende bekende deuntjes terug, zo hoorde ik bijvoorbeeld ergens Rosamunde, en zat er nou Jan Mijne Man Wou Ruiter Worden ook bij of was dat toch een andere melodie? Fijn dat er tegenwoordig in het zuiden ook nachttreinen rijden, zo kon ik ten volle genieten van dit fijne optreden.
Het volgende BoschBal is op 10 mei, dan speelt Harakiwi ten bal, zie www.boschbal.nl.
De volledige fotoreportage van Ronald Rietman is hier te vinden.