Gisteravond heb ik genoten van het uitzicht op Scandinavische fjorden, het zout van de zee geproefd langs de Belgische kust en uitgerust op een bankje in een park in Parijs. Hoe dat in een avond te combineren is? Heel eenvoudig, ik hoefde slechts een bezoek te brengen aan de Triskell Folk Club in café Bijsmans in Heerlen, alwaar Göze deze indrukken muzikaal tot leven bracht.
De gedichten op de muur inspireerden accordeonist Wim Claeys, die toch altijd al in is voor een aardige kwinkslag. Meestal bedenkt hij ze zelf, maar het versje over de Belgische biertjes op de muur bij het podium sprak hem dusdanig aan dat hij het wilde delen met de toehoorders. Samen met gitarist Maarten Decombel vormt hij al enkele jaren het duo Göze, en ze beginnen dit nieuwe jaar met het uitbrengen van een nieuwe cd, Quand On Est Bien Amoureux, die ze gisteren in Heerlen presenteerden, en volgende week nog een keer in Tilburg. Er staat dansbare muziek op de schijf, maar je kunt er natuurlijk ook gewoon lekker naar luisteren en je laten meevoeren naar romantisch klinkende oorden, in Scandinavië (in diverse nummers, ze hebben elkaar in dat gebied leren kennen en delen de liefde voor de fjorden en vellirs), Parijs (wat een fijne Mazurka Des Tuileries!) of gewoon het Belgische Oostende (L'Ostendaise), waar Decombel vandaan komt. En laat ik niet de mooie hommage aan Dirk van Esbroeck vergeten, Tango Para Diego. Een heerlijk melodieuze, expressieve accordeon, aangevuld met subtiel of juist dynamisch gitaarspel deed mij in elk geval wegdromen, en te oordelen naar de belangstelling voor de cd na afloop van het concert was een groot deel van het publiek het met me eens.
Morgen (13-01) stelt Göze de nieuwe plaat voor in Gent (B), volgende week zondagmiddag (20-01) zijn ze opnieuw in ons land, dan in de Paradox in Tilburg.
Volgende maand is er opnieuw een Triskell Folk Club in De Bijsluiter van café Bijsmans in Heerlen, op 15 februari treedt er de Schotse Janet Russell op.