- door Henk -
Met een jetlag wordt ze nóg beter, glimlacht violist Wouter
Vandenabeele. Ze zijn net twee dagen terug van enkele concerten in
China, kun je nagaan hoe fantastisch accordeoniste Anne Niepold
uitfreakt tijdens enkele Olla Vogala-stukken, gisteravond in het
Vlaamse Schoten bij de uitvoering van het project Klinkaard. In duel
met haar trekzak kronkelt haar lichaam van top tot teen. Ze glijdt
zowat van haar stoel...
Achterop het podium is de stijgende bewondering van het gelaat van Paul Rans te scheppen. Deze oud-Rum coryfee zingt in een aantal nummers bevlogen mee. Waar hij nog steeds de adem vandaan haalt in de dynamische snelle zangnummers, vraag ik me af. Even ontwaar ik iets van emotie als hij bij de introductie van het lied Moorsoldaten zegt dat 't vertaald is door Dirk Van Esbroeck. (zijn onlangs overleden Rum-maat, red.).
‘Klinkaard' is het zoveelste project van violist/componist/arrangeur Wouter Vandenabeele (Ambrozijn, Olla Vogala, Chanson Sans Paroles, etc). Naast Vandenabeele cs en Rans werken aan Klinkaard ook mee Marc Hauman met zijn melodieus ragfijn versierde nasale Wannes Vandevelde-achtige zang én het ijzersterke 10-koppige kamerkoor Terpander, dat sprankelende ‘percussieve' papapa-vocalen afwisselt met verrassend gearrangeerde volksliedjes.
'Klinkaard (Waaslandse benaming voor ‘de sterkste en kostelijkste der gewone baksteenen'!) staat als metafoor voor de kracht van onze eigen muziek'. De programma-info vervolgt met: ‘Deze kracht vloeide voort uit de vele soorten muziek die onze traditie kwamen beïnvloeden, vaak helaas als het gevolg van oorlogen en overheersingen door vreemde mogendheden. (...) De kracht van die traditie (én bestuiving) vormt de rode draad in dit programma.'
Klinkaard blijkt dan ook aangenaam afwisselend. We horen onbekendere nummers ontleend aan oude liedboeken (De Verapas, Het Lied van de Kleermaker, Jerusalem), Vlaamse traditionals (Het lied van Pierelala), enkele klassiekers van het legendarische Rum (De Straatzangerskoninginne, Moorsoldaten, Poezeminneke), liederen uit het Waasland (o.a. het prachtige Baekeland van Marc Hauman), muziek van Hadjidakis en andere instrumentale Olla Vogala-hoogstandjes (TNG, Samra Jig, Les Hommes de Koutalas, Ouverture).
Olla Vogala is er in mini-bezetting. Naast Niepold en Vandenabeele zijn er enkel bassist Arne Van Dongen en percussionist Luc Vanden Bosch. Gastmuzikant luitspeler Philippe Malfeyt (o.a. Luthomania) is verhinderd. Deze ‘kleine' bezetting vereist én levert nóg meer bezieling. Niet enkel Niepold gaat compleet uit haar bol, ook voor Vandenabeele werkt jetlag kennelijk als doping. Maar het gas gaat er evengoed subtiel vanaf bij hun ingetogen en spannende begeleiding van bewogen bassoli, daarmee bijvoorbeeld indrukwekkend de weemoed accentuerend in een ‘nieuwe' Roemeense dans. De samenwerking met het kamerkoor geeft Klinkaard een extra dimensie. Creatieve arrangementen die liedjes als Poezeminneke boven het ‘eenvoudige' uittillen en bijvoorbeeld de laid back tegenzang in de opwindende Samra-jig zijn ongekend en smeken om een vervolg.
Na uitvoeringen in Beveren en Lokeren was gisteren dus Schoten (350 bezoekers) aan de beurt. Het is hierna nog één keer te bewonderen en wel op 20 januari in de Stedelijke Academie van Ronse.