Het nieuwe seizoen Folkcafé's is gistermiddag weer begonnen in de Paradox in Tilburg. Een kleine veertig toeschouwers waren getuige van heel wat kwaliteit. We zijn dat daar inmiddels ook wel gewend, maar nu blijkt nog maar eens dat ze er een neus hebben voor talent. Lupa Luna heet de groep, die sinds vorig jaar bestaat, en onthoud die naam, want ze brengen mooie liedjes en heel fijne instrumentalen om heerlijk bij weg te dromen.
De groepsnaam doet misschien geen belletje rinkelen, de leden zijn wat meer bekend. Multi-instrumentalist Geert Waegeman (Cro Magnon, Bart Peeters) bemant het kraaiennest en bespeelt viool, mandoline, mandola en percussie (vocaal, of door te tikken op deze instrumenten). Greet Garriau (Fluxus en nog een stel andere projecten) zingt, speelt accordeon en geniet van de reis, Sam Van Ingelgem (Magister, Fluxus...) is de stuurman van het schip, neemt daarvoor de fretloze bas ter hand en zorgt voor percussie met een plastic zak (wie wil weten hoe hij dat doet, moet zelf maar eens een optreden gaan bekijken). Bij het optreden wordt het publiek meegenomen op een bootreis, waarbij in diverse havens wordt aangelegd. We krijgen verhalen over de zee, over koningen en zotten, of stadspoorten en hun geheimen, maar ook persoonlijke vertellingen over het moederschap, het nut van mannen op deze wereld ("je hebt ze gewoon nodig") of over een meisje dat heel jong een hartstilstand kreeg. Dit alles wordt begeleid door muziek die invloeden kent uit de Europese folk, maar er komt ook tango voorbij en zelfs rootsy cajun. Soms wordt een dans gespeeld, een bourrée of een wals, maar het merendeel is om naar te luisteren, eigenlijk jammer dat de stoelen in de Paradox niet geschikt zijn om lekker in onderuit te zakken.
Er worden zowel Nederlandstalige als Engelse liedjes gedaan, waarvan een deel door Greet Garriau geschreven is. De zang van Garriau is niet altijd even sterk deze middag, al heeft ze wel een fijne, heldere stem. Wellicht speelt het feit nog mee dat het eten de vorige avond niet goed gevallen is, wat haar de hele nacht heeft geïrriteerd, waardoor ze bijna het concert had moeten afzeggen. Gelukkig kon het gewoon doorgaan, want haar soms gevoelige, maar ook humoristische, teksten spreken me heel erg aan, en met haar accordeon geeft ze een fijn, nu eens vrolijk, dan weer melancholiek accent aan de muziek. Sam Van Ingelgem zorgt dan ook nog eens voor prachtige lijnen op zijn bas, terwijl Geert Waegeman daar heerlijke melodieën omheen weeft. Soms gebruikt hij zo'n metalen buisje om zijn vinger, waarmee hij een bijna elektrisch geluid creëert, en de spanning laat groeien. De groep bestaat nog niet zo lang, in deze samenstelling zelfs nog maar enkele maanden, en een cd hebben ze dus ook nog niet. Lupa Luna heeft wel een plek op Myspace, www.myspace.com/lupalunatrio, daar zijn alvast vier liedjes te beluisteren. Een cd zou er eind volgend jaar kunnen zijn, de groep is opnamen aan het plannen, tot die tijd raad ik iedereen aan eens een concert van ze te gaan bezoeken, want het is genieten!