-door Assie Aukes-
Aan de vooravond van een omvangrijke tournee die haar tot april volgend
jaar in de theaters in Nederland en België brengt, vond de laatste
try-out van het nieuwe programma '40 jaar verliefd' van Lenny Kuhr afgelopen
zaterdagavond plaats in Bant, een dorpje in de Noordoostpolder van de
provincie Flevoland. Daar is de overbodig geworden katholieke kerk
getransformeerd tot een klein cultureel centrum waarvoor een club
enthousiaste vrijwilligers dit winterseizoen een erg aardig programma
heeft weten samen te stellen.
In '40 jaar verliefd' blikt de Brabantse zangeres terug op haar carrière die in 1967 startte toen ze het Cabaret der Onbekenden wist te winnen en al een vroeg hoogtepunt kende toen ze twee jaar later het Eurovisie Songfestival wist te winnen met De troubadour. Natuurlijk kende ik haar bekendste liedjes wel, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me pas echt voor Lenny Kuhr ben gaan interesseren na het uitstekende optreden op het Folkwoods-festival in Nuenen enige jaren geleden. Lenny Kuhr kwam zonder de aangekondigde bassist Jurre Hogervorst die zich wegens omstandigheden liet verontschuldigen. Gelukkig was er nog steeds stergitarist ‘good old' Cor Mutsers die de openvallende gaatjes in de instrumentatie op zeer inventieve wijze wist in te vullen.
Voor de pauze bracht Lenny Kuhr vooral rustige liederen met als rode draad het thema ‘Wie ben ik, wie ben jij'. Dit resulteerde in een aantal introverte en zelfreflecterende liedjes zoals het prachtige Als je niet luistert naar je ziel van het album Op de grens van jou en mij. Natuurlijk ontbraken de bekendere nummers niet en kon het publiek luidkeels meezingen met Maar ja en het met veel enthousiasme onthaalde De troubadour. In de wat vlottere liederen zoals Maar ja en het door Jules de Corte geschreven Ga met me mee was de afwezigheid van bas en percussie merkbaar en ontstond een wat kaal geluid. In nummers zoals De troubadour, waarin Lenny Kuhr zelf ook de gitaar ter hand nam, was dit gemis een stuk minder.
Na de pauze ging het tempo iets omhoog en imponeerde Lenny Kuhr o.a. in Fadista, de ode aan Amália Rodrigues en het daaropvolgende Portugese lente, de vertaling van Rodrigues' grootste hit Uma casa Portuguesa. Beide teksten zijn van de onvolprezen Herman Pieter de Boer, als tekstschrijver helaas wat op de achtergrond geraakt de laatste jaren. Van hem is ook de tekst van Lenny's grootste hit Visite wat ze in 1980 zong, samen met Les Poppys. Mij heeft dit nummer nooit kunnen beroeren en dat deed het ook deze avond niet. Toch kon, ook gezien het enthousiasme van het publiek, dit nummer natuurlijk niet ontbreken in deze theatertour, al werd duidelijk dat haar begeleiders niet zo mooi zingen als de populaire Franse jongensgroep van weleer.
De belangstelling voor haar werk is de laatste jaren weer groeiende, wat te merken is aan de omvangrijke speellijst. Terecht want Lenny Kuhr bewijst in haar nieuwe programma dat ze in de loop der jaren een groot aantal prachtige liederen met interessante teksten heeft geschreven. daarbij is ze nog steeds opvallend goed bij stem. En dat is opmerkelijk na het feit dat ze in 1993 haar stem lange tijd kwijt was en zelfs moest vrezen dat ze nooit meer kon praten. Gelukkig voor haar en haar publiek schittert ze anno 2007 als nooit tevoren.