Paradiso keek gisteravond (wo 12/9) uit naar Joanna Newsom. Na haar
meesterwerk Ys - haar tweede cd - moest de Canadese harpiste/zangeres
enkele maanden geleden nog wegens keelpijn afzeggen. Nu was de
Amsterdamse poptempel al weken uitverkocht. Voor Oor was Jasper van
Vugt erbij en op de site van deze muziekkrant schrijft hij ondermeer
dat het moeilijk is om niet in superlatieven over haar muziek te
praten. Ze blijkt het immers ook live met gemak aan alle hoge
verwachtingen te kunnen voldoen.
Hier enkele passages uit de recensie van Van Vugt:
...Zo adembenemend knap, ingenieus, ingewikkeld en vernuftig als haar muziek in elkaar steekt, zo spontaan en normaal oogt de 25-jarige wanneer ze met haar driekoppige band het podium betreedt en achter haar harp gaat zitten. Een zomers jurkje, grote glimlach en de motoriek van een jong meisje geven haar iets aandoenlijks, iets schattigs, alsof we hier niet te maken hebben met een uitzonderlijk muzikante, maar met een beginnende cursist die haar eerste compositie laat horen aan haar (vrouwelijke) medecursisten. Dat idee verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer ze Bridges And Balloons inzet, de openingstrack van debuutalbum The Milk-Eyed Mender. Het publiek, veel bloedfanatieke, vrouwelijke fans in lange rokken, zit op stoelen. De spanning die voor het optreden zorgt voor gespannen gekeuvel, zakt in een keer weg in een haast collectieve zucht van verlichting. Ze is er deze keer wel. En als dat openingsnummer iets belooft, is het dat ze de hooggespannen verwachtingen gaat waarmaken. Dat doet ze niet in haar eentje. Zo heeft ze rechts van zich een violiste en een mandolinespeler, die zich beiden zeer bescheiden opstellen en alleen enkele accenten leggen. Ook de blootsvoetse slagwerker, op slechts twee trommels en geregeld werkend met zijn handen of zelfs alleen een vinger, laat zijn invloed slechts zelden gelden. Het geluid komt alleen tussen de nummers door boven de 100 decibel, wanneer de zaal werkelijk oorverdovend applaudisseert. Newsom wordt er spontaan verlegen van, en lijkt het te menen wanneer ze het publiek bedankt....
...Tweede song Emily duurt dik twaalf minuten en is even tijdloos als indrukwekkend. Het nummer neemt je mee naar lang vervlogen tijden, een plek waar geen tijd heerst, naar een eeuwigdurende ballade uit de Middeleeuwen. Een tijd waarin mensen hun hele leven ophingen aan bijvoorbeeld het overschrijven van een Bijbel, of het op muziek zetten van verhalen. Een verhaal dat niet stopt met boeien en je verbazen, zoals Joanna vanavond doet. Lange lappen tekst reciteert ze schijnbaar moeiteloos uit haar hoofd, zingend in dat aparte, kinderlijke en schelle stemmetje met veel hikachtige gilletjes, dat soms aan Kate Bush doet denken. Ondertussen schieten haar vingers over de snaren van haar instrument. Haar violiste en drummer zorgen voor enkele prachtige koortjes. Pure instrumentbeheersing en klasse van een kwartet dat elkaar feilloos aanvoelt onder leiding van de jongste van het stel, de jongedame met een visie...
...Zou ze zelf weten hoe goed ze is? Je zou het niet zeggen wanneer ze het publiek toespreekt. Alsof ze net een kopje thee heeft gezet, zo achteloos vertelt ze na zo'n bijzonder eerste half uur in dat typerende, trage ietwat knauwende Amerikaans dat het haar vaders verjaardag is, en dat ze daarom een nummer voor hem wil spelen, het tamelijk obscure b-kantje What We Have Known. Ze speelt het helemaal zonder begeleiding, haar harpspel is prachtig en komt vanavond sowieso veel beter tot zijn recht dan op plaat. Paradiso is muisstil en mist geen enkele snaartrilling. De toegift telt slechts een nummer, ondanks een minutenlange staande ovatie. Wanneer ze deze in ontvangst neemt is het opeens weer dat verlegen jonge meisje dat niet zo goed weet hoe ze met zoveel waardering om moet gaan, maar er ontzettend van geniet. Net zoveel als het publiek vanavond, dat na anderhalf uur verbijsterende gallery play nog niet genoeg heeft gehoord. Dat je dankzij het rookverbod morgen dezelfde kleren naar je werk aan kunt is een toegift die morgen ook nog tastbaar is...
Zie ook www.oor.nl.