Gezien: White Raven, met Gerry O'Connor
Spirit Store, Dundalk, Ierland - donderdag 17 mei
door Jessica de Korte
Het idee van trio White Raven: traditionele Ierse en Schotse liederen
brengen in de sfeer van harmonieën, waarbij de originele kwaliteit en
eenvoud van de werken niet verloren gaan. Dat doen de drie uitstekend.
De stemmen van Ierse sopraan Kathleen Dineen, Amerikaanse tenor Robert Getchell en Letse bas Raitis Grigalis vullen elkaar prachtig aan,
gebruikmakend van treffende composities. Met een zeer goede articulatie
van de woorden voert het zangtrio je mee in verleden en emoties.
Een vrolijke avond is het niet, wél een pakkende. Na het nummer All the fine young men hangt een zware stilte in de lucht, zelfs de kakelende studenten - die Gerry O'Connor als docent op het conservatorium heeft uitgenodigd - zwijgen. Even voelt iedereen het leed van de jonge mannen die in de oorlog vochten en uiteindelijk rust vonden in de dood. ‘Het zijn slechts vergeten botten ver van de huizen, even vergeten als de oorzaak waarom ze stierven'.
Het luisteren vergt concentratie, maar die energie wordt rijkelijk beloond. Vooral Kathleen Dineen is hier de ster, met een volle, lieflijke stem en een sprankelende uitstraling. Ze lacht veel, altijd leuk om naar te kijken. De twee mannen lijken zich soms wat ongemakkelijk te voelen (podiumvrees?), maar gelukkig maken hun stemmen veel goed. Robert Getchell brengt onder meer Since Maggie went away, ook zo'n treurige tekst - geschreven door Sean O'Casey - en het publiek wordt weer meegetrokken in het verhaal.
Als het allemaal wat ‘too much' lijkt te worden, grijpen de instrumenten in. Gerry O'Connor brengt tussendoor enkele deunen; een set jigs en de polka's die ook op de laatste cd van White Raven (The place where life began) staan. Iedere keer gejuich door de studenten bij het horen van zijn viool; helaas zijn ze nog niet zo geïnteresseerd in liederen over oorlog en liefdesverdriet, maar deunen kunnen ze waarderen.
O'Connor speelde enige tijd in Shantalla en heeft een interessante strijktechniek: hij gebruikt zijn gehele strijkstok - niet zo gebruikelijk in de Ierse muziek -, versterkt zo het ritme en maakt de muziek spannender. Helaas is hij vanavond niet in topvorm, hier en daar een valse noot; het zijn waarschijnlijk de zenuwen, want spelend in zijn woonplaats Dundalk heeft hij een hoop bekenden voor zich, onder wie zijn vrouw.
Kathleen Dineen laat ook haar instrument horen: de harp. Samen met O'Connor brengt ze de slow air Dark Island. De harp is veel te weinig te horen in Ierland en dit is een prachtig samenspel. Deze avond wordt een combinatie van Ierse en Schotse liederen getoond in combinatie met klassiek en traditionele deunen; afwisselend en bijzonder de zang eens op een andere manier te horen. Genoeg van de gebruikelijke ‘pub songs'? Houd dit trio dan in de gaten.