Nancy Kerr en James Fagan zijn in het land. Wie van het traditionele Britse idioom houdt en niet vies is van vlotte Ierse-, Schotse- en Shetland-tunes op fiddle en bouzouki moet ze komende dagen zeker niet missen. Hoewel ik min of meer uitgeluisterd ben op dit idioom, werd ik gisteravond bij Van Meurs presenteert... tijdens het eerste concert van hun tweede Nederlandse tournee, wel geboeid door hun vakmanschap, aardigheid en gedrevenheid. Van vermoeidheid na een lange trip vanaf hun woonboot in Bath via de kanaaltunnel naar het Eindhovense Meneer Frits was niets te bespeuren.
Onder de indruk raakte ik van de rustiger songs waarbij Australiër Fagan de leadzang voor zijn rekening nam. Wat een dijk van een stem! Glashelder en met een pit à la Ian McCalman. Fagan begeleidt zichzelf al even glashelder, gedetailleerd én gedreven op een bijzondere instrument: een bouzouki met een gitaar-body. Hij leerde het instrument kennen via de Ierse Planxty-man Andy Irvine. Fagan benaderde de bouwer Stefan Sobell, die net zo'n instrument voor hem maakte. Vier keer twee snaren, een octaaf lager gestemd dan die van een mandoline, zo licht Fagan toe.
Meteen al in het tweede nummer grijpt Fagan mij met zijn zang in het Nieuw Zeelandse nummer Farewell to the Gold, met Nancy Kerr lichtjes layed back zingend op de achtergrond en gevoelig op viool. Prachtig, net zoals Anderson's Coast, eenzelfde type song geschreven door Australiër John Warner dat we al eens hoorden op het album Steely Water dat Nancy Kerr en James Fagan in ‘99 opnamen samen met Nancy's voorbeeld, haar moeder Sandra Kerr. En als de welverdiende toegift ook nog eens New Years Eve van de Amerikaanse singer-songwriter Si Kahn blijkt te zijn, met leadzang van Fagan, is mijn verhaal rond, hoewel we het nu moeten doen zonder het subtiele Amerikaanse rootsy tintje waarmee snarenkoning Martin Simpson het recentste Kerr-Fagan-album Strand of Gold extra spanning geeft.
Mijn voorkeur gaat dus uit naar Fagan's stem. Maar ook die van Nancy Kerr voldoet. Knap is haar zang in combinatie met haar wervelend vioolspel zoals in het stomende Dance To Your Daddy dat al eens verscheen op hun album Between the Dark and Light. Haar fiddle-spel ‘leeft' echter niet zo sterk als dat van haar collega/vriendin Eliza Carthy met wie ze in hun tienerjaren een duo vormde. Maar in de snelle tunes, als Willy Hunter's Shetland Set, laat Kerr haar strijkstok net zo bewogen over de snaren dansen. Dat ze ook als songwriter - en op gitaar - uit de voeten kan blijkt in April Friend, een eigen nummer dat naadloos voortvloeit uit de dynamische gespeelde traditional Barbara Allen. Knap hoe ze een strofe uit die traditional heeft gevlochten in haar nieuwe song.
Nancy Kerr & James Fagan
Je kunt het duo nog zien op de volgende podia:
9 jan: Folkclub Noordwijkerhout, Jacoba van Beijerenweg 150, Voorhout. 21.00 uur.
11 jan: Schouwburg de Kampanje, Bernhardplein 10, Den Helder. 20.00 uur.
12 jan:Papenstraattheater, Papenstraat, Zwolle. 20.30 uur.
13 jan: Theater de Wegwijzer, Molenweg 25, Nieuw- en St Joosland. 20.30 uur.
14 jan: Trouble Tree, De Ridderhof, Kerklaan 20, Koudekerk aan de Rijn. 20.00 uur.
Zie ook www.kerrfagan.com.