Pater Moeskroen kampt nog steeds met het imago van ‘feestband' door
oude hits als Roodkapje, Hela hola en Laat maar waaien. Maar de
Pater heeft veel meer in zijn mars, zo constateert Dieter van den Bergh
in zijn recensie in BN/De Stem na een voorstelling van hun theatershow Nu in het Chassé Theater Breda. Tenminste... muzikaal is het uitstekend, maar het theatrale aspect kwalificeert de recensent als tenenkrommend.
Hier enkele passages uit zijn recensie:
...Het theatrale element in de show, prominent aanwezig, is vrijwel de hele voorstelling van een tenenkrommend niveau. Conceptuele rode draad is De Dood (zanger Marcel Sophie), een melige verschijning met nichterig accent en zwart gewaad, die op bezoek komt om iemand te halen. Die ‘iemand' (weer Sophie) laat zich natuurlijk niet zomaar inpalmen: „Ik keek de dood in de ogen en zei ‘wat bent u vroeg, loop nog een blokkie om, neem wat te drinken in de kroeg." Ook grappig bedoeld: de onderonsjes op de sofa, maar die doen vooral kluchterig aan. Acteren en grappig doen is wat anders dan musiceren, waar de heren wél in thuis zijn. Een Pater is een rasmuzikant en een multi-instrumentalist op bijvoorbeeld banjo, bodhran, mondharp, draailier, doedelzak, fluit, trompet, mandoline; instrumenten die vaak ook nog worden uitgewisseld...
...Het genre waar de groep in uitblinkt is ‘ouderwetse' Keltische folk, met in de hoofdrol opperfolkie Adje Grooten. Ooit gold de groep als erfgenaam van folkbands als Veulpoepers en Dommelvolk, maar met NU - met bijbehorende cd - is de typische Moeskroen-sound, opgebouwd rond de tandem dwarsfluit-accordeon, op de achtergrond geraakt. Er klinken nog enkele hartverwarmende folksongs over Het Leven en De Dood zoals de Tom Waits-cover De Vogel en de Walvis, de ballade Straks en Baba Bozorg, een melancholieke rocker over de naderende dood van opa. Maar in een poging een soort rockopera te schrijven is de groep verstrikt geraakt in een rommelig ratjetoe van jazz, country, tango, rap, exotica (batucada, rumba, voodoo) en luchtige liefdespop in het straatje van Guus Meeuwis...
...De Pater lijkt met het vertrek van de oudgediende Brabantse Paters Ton Smulders en Wilbert van Duinhoven en met het aantrekken van de Vlaamse zanger Bart Swerts het spoor een beetje bijster. Om de fans toch nog een beetje tegemoet te komen, werd na afloop in de foyer een ‘spontaan' akoestisch feestoptreden gegeven. Hier stond weer de carnavalsband, leuker dan de Pater ‘NU' in het theater, maar de soms virtuoze groep is in staat iets veel spannenders neer te zetten...