Een zootje ongeregeld. Zo lijkt het althans. Maar de ogenschijnlijk aan alle kanten heerlijk rammelende band Tandy leidt telkens weer alle spannende en venijnige geluidjes in goede banen. Bandleider zanger/gitarist Mike Ferrio pakt je onherroepelijk in met zijn rauwe zang die naadloos aansluit bij de gruizige, soms bloedstollend donkere, melancholieke alt.country met evenveel rockende pit als onderhuidse spanning en stilte. De serie Ad van Meurs presenteert... in het Eindhovense Meneer Frits kan weer een verrassend concert bijschrijven op haar conto.
Eigenlijk bestaat Tandy enkel uit de Amerikaanse singer-songwriter Mike Ferrio. Maar hij weet zich altijd weer met uitstekende geestverwanten te omringen. Nu laat hij zich begeleiden door een inventieve drummer, een contrabassist en een snarenman op mandoline, elektrische gitaar of lapsteel. Zelf speelt hij akoestische gitaar en soms mandoline en grijpt hij geregeld naar een scheurende mondharmonica.
Hij zingt met een gebroken en verduiveld verweerde stem. Maar als-ie een koortje vormt met de drummer en de snarenplukker - zoals in The Truth is Better Than a Lie - klinkt-ie plots verrassend hemels. Ferrio's zang doet me soms denken aan John Prine, een enkele keer zelfs aan Townes Van Zandt en in felle uithalen aan David Olney.
In het verleden werd hij wel eens bijgestaan op viool of accordeon. Maar dat soort melodie-instrumenten zijn er nu niet. Zijn mondharmonica vormt een alternatief maar meer nog de alleskunnende snarenplukker. Dat is dan ook niet de minste. Drew Glackin maakte eerder deel uit van de Crash Test Dummies en is momenteel bassist/gitarist van de Silos.
Bij Tandy twinkelt zijn melodieuze mandoline. Zijn elektrische gitaar gromt, giert en grauwt. Maar bovenal laat Glackin zijn lapsteel bezield janken, zoals in het al bewierrookte The Truth is Better Than a Lie en in het hemeltergende Ship to Shore, of in het prachtigste nummer van de avond Pictures of China, waarin Ferrio herinneringen ophaalt uit zijn jeugd.
De donkere blik waarmee Ferrio aanvankelijk schoorvoetend de tachtig bezoekers monstert verraadt iets van zijn verleden als doodgraver. Maar er verschijnen evengoed pretoogjes als hij de invallende Deventer bassist Erik van Loo op het verkeerde been zet. Van Loo is gepokt en gemazeld in bands als Willard Grant Conspiracy en Steve Wynn's The Miracle 3, zodat-ie voor de Nederlandse Tandy-tour een voor de hand liggende leenbassist is. Af en toe draait Ferrio zich goekeurend naar drummer Konrad Meissner (ook Silos) als die weer eens enkele onvoorspelbare - maar steeds precies op z'n plaats vallende - doffe knallen produceert.
De uit Brooklyn, New York afkomstige Mike Ferrio is eigengereid. Alle conventies gooit hij overboord als hij zijn songs schrijft. Hoezo steeds een refrein? Waarom een ingewikkelde brug als je ook gewoon even tussendoor kunt stoppen en twee seconden stilte laat vallen? Het verbaast dan ook geenszins dat hij onder zijn fans bijvoorbeeld Steve Earle mag rekenen.
Diezelfde eigenzinnigheid leidt tot platenprodukties in eigen beheer. Sinds 1997 al een stuk of zeven. Een verkooppraatje komt slechts met moeite over zijn lippen. Na afloop van het avondvullende concert doet hij z'n albums voor een habbekrats van de hand. Meer dan 10 of 12,50 euro vraagt hij er niet voor... Voor zijn twee recentste albums To A Friend en Did You Think I Was Gone stelt hij zijn hoop op het kleine label 00:02:59.
Vanavond 28/11 staat Tandy op het podium van Crossroads in Bergen op Zoom, morgen 29/11 vanaf 22 uur bij Tom Tom Club in Heythuizen, en zaterdag 2/12 in de Witte Bal in Assen. Het concert zondag in Antwerpen gaat niet door. Mogelijk dat Tandy die dag optreedt in Amsterdam bij Maloe Melo.
Zie ook www.yellowslipper.com.