Op het podium staat dezelfde man als altijd. Gestoken in een donker overhemd, zijn armen vaak uitstrekkend, alsof hij het hele publiek in zijn armen wil sluiten. En ook zijn stem is zacht, vriendelijk, zoals we van hem gewend zijn. Maar het verschil zit in de muziek, Gerard van Maasakkers geeft zijn Vaste Mannen meer en meer invloed, waardoor zijn nieuwe liedjes (en een paar oude) steeds jazzier arrangementen krijgen.
Gisteravond was de laatste try-out van het nieuwe programma Zicht in het Muziekcentrum in Eindhoven. Zaterdag is pas de première, dus kondigt hij alvast aan dat er nog wel wat mis kan gaan deze avond. Na het eerste nummer (Niks te beginnen) leidt dat tot een volksverhuizing. De lichten blijken wel erg fel op de zijbalkons te schijnen, maar in de zaal is nog een rij leeg en Van Maasakkers vertelt dat ze hier al rekening mee hadden gehouden, dus mogen de toeschouwers even een ander plaatsje gaan zoeken 'mar dan moete wel snel zijn, hè'. Rustig wachten de zanger en zijn band tot iedereen weer zit en dan gaat het programma echt van start met Eva, 'wa'n wijf' van de Thuiszorg (In zijne kop). Ontspannen staan ze daar met zijn allen lekker te spelen.
In de nieuwe voorstelling worden ook wat oude nummers gebracht, die een nieuw jasje hebben gekregen. Zoals Cis Verdonk, dat bijna a capella begint, op het doek achter de muzikanten zie je het bos, en Bart de Win zorgt met een enkele toon op zijn toetsen voor begeleiding bij de ingetogen zang. Later vallen de andere bandleden in, Harry Hendriks op elektrische gitaar, Rinus Raaymakers op elektrische bas. Het liedje mag dan oud zijn, versleten is het beslist niet.
Bij 't Kumt Zoals 't Kumt, een nieuw bluesy stuk over iemand die een paard op een muur heeft geschilderd, omdat hij geen echte kan betalen, gaat het mis. Van Maasakkers verhaspelt twee coupletten en even is hij zijn tekst helemaal kwijt. Het tekent de professionaliteit van zijn Vaste Mannen dat ze blijven doorspelen, rustig wachtend tot hij weer verder kan. Gekscherend zegt de zanger na het liedje dan ook 'dè kumt ervan as ge een ouwe blues speelt in een neie bloes.'
In 1957 stierf zijn zusje, net drie jaar oud, en dat is lang een moeilijk onderwerp geweest in zijn familie. Vorig jaar schreef hij met 'As Ge ni' een liedje voor 'ons Marijke', en de eenvoudige woorden daarvan zijn zo indringend, dat achter mij iemand ingehouden begint te snikken. Mooi detail: in de tekst komen de liedjes van altijd terug, die ze als kind zongen. Met een jazzy intro van Efkes Weg, Zo Terug wordt vervolgens de zware stemming verlicht, en met zo'n titel moet dat wel betekenen dat de pauze aanbreekt.
In de tweede set komt trommeltovenaar Arthur Lijten tot bloei. Hij doet een solo bij Aander Weer, dat hij ook af mag sluiten met een fikse donderbui, waarbij Van Maasakkers de regen nabootst. Kwastjes, stokjes, vingertoppen of knokkels, hiermee laat Lijten zijn instrumenten vertellen, meer dan met woorden zou kunnen. Het liedje 'De Zoon van de Dominee' over Vincent van Gogh is typisch voor Van Maasakkers. Hij vertelt hierin niet over de beroemde schilder, maar over de dorpsgenoot, iemand die jaren eerder in dezelfde straat heeft gewoond, een domineeszoon, met zijn eigen beslommeringen, die toevallig boerenschilderijen maakte en brieven schreef aan zijn broer. Zo eenvoudig kan het soms zijn...
Het heet simpelweg Hier en nestelt zich meteen in je hoofd. Het is persoonlijk, maar tegelijk universeel. Ook het publiek zingt het al snel mee, zij het eerst nog een beetje aarzelend. Het zou overal kunnen zijn, plaatsnamen noemt hij niet, maar deze avond hoort Gerard van Maasakkers thuis op het podium, waar hij zichtbaar geniet. Wat meer ingetogen is dan Gij en Ik, waarna hij in de toegift belooft dat hij bij de volgende concerten al zijn teksten zal kennen, en even zijn 30-jarig jubileum viert met Hé Gaode Mee.
Na het sterke Achterland-programma, waarmee Gerard van Maasakkers vooral afscheid nam van zijn overleden vader, heeft Zicht een jazzier, minder ingetogen karakter gekregen. Nog steeds persoonlijk, af en toe ook aangrijpend, maar met veel aandacht voor liefde, relaties en andere mensen, waarbij het publiek even bij hem op bezoek mag komen, om zich hier net zo thuis te voelen als hijzelf.
Meer foto's van de laatste try-out van donderdag 19 oktober vind je hier. Martijn Lieffers heeft voor www.folkfoto.nl foto's van de voorpremière op vrijdag gemaakt.