Gisteravond zijn we een kijkje gaan nemen in De Rode Pimpernel in Den Bosch. Daar wordt sinds twee jaar wekelijks de Singer-song Salon georganiseerd. Elke maandagavond, om half negen krijgt het publiek een voorprogramma en een hoofdact te zien tegen een lage entreeprijs van 2 euro. Deze keer speelde markowski.
Na het voorprogramma van lokale jongen Stephen Edge met zijn maat Dave was markowski de hoofdact. Markowski is een duo, bestaande uit Jan van Bijnen en Sonja Markowski, dat bij optredens soms wordt aangevuld met een bassist en drummer. Ze zijn al een hele tijd bezig met muziek, maar zijn pas vorig jaar augustus begonnen met singer-songwritermateriaal. Daarvoor krijgen ze nu al flink wat waardering. Zo waren ze in september al Band van de Maand bij de Popunie en ook dit jaar heeft al wat opgeleverd, zoals het winnen van de regiofinale van de Grote Prijs Zuid-Holland en in juni staan ze in de finale van de competitie Mooie Noten.
Sonja Markowski speelt akoestische gitaar en schrijft de nummers, waarvoor ze o.a. inspiratie haalt uit haar familie: haar broertje die in Amerika vertoeft, of haar moeder die al lang een reis met de Trans-Siberië Express wil maken. De teksten waren gisteren helaas niet goed te volgen. Dat lag niet aan de muzikanten, maar in dit geval bleek het nadeel van een kroeg: er was teveel rumoer op de achtergrond. Daardoor was het lastig om de concentratie op te brengen om echt te luisteren. Dit bleek ook voor markowski een probleem. Zij moesten echt werken om het toch zo goed mogelijk te brengen. Pas aan het einde van het optreden sprong even een vonkje over. Als laatste nummer werd Träume Süß gespeeld. Jawel, een nummer in het Duits, de moedertaal van Sonja Markowski. De verbazing van het publiek leidde merkbaar tot stilte.
Muzikaal gezien hoort markowski meer bij de Amerikaanse rootsmuziek. De twee covers die gespeeld werden geven een mooie indruk van de invloeden van het duo. Het nummer Johnny Met June van Shelby Lynne is een eerbetoon aan Johnny Cash en zijn vrouw June Carter en er werd een lied gedaan uit het repertoire van Eva Cassidy, een zangeres waar Sonja Markowski veel bewondering voor heeft. Het geluid wordt vooral bepaald door Jan van Bijnen, die dobro, pedal steel, gitaar en mandoline speelt. Dat geeft de meeste nummers een wat country-achtige klank.
Door het rumoer was het lastig luisteren, toch denk ik dat markowski wel wat te bieden heeft. Met een helder, opvallend stemgeluid vertolkt Sonja Markowski haar liedjes en ze durft het zelfs aan om als toegift in haar eentje een nieuw stuk te doen. Ze heeft mij in elk geval nieuwsgierig gemaakt naar wat er nog komen gaat.
Zie ook: www.markowski-music.com