In een vrijwel uitverkochte kleine zaal van het Muziekcentrum Frits Philips in Eindhoven waren gisteravond Norland Wind, The Duggans en Máire Breatnach te zien en te beluisteren. Dit zevenkoppige ensemble bracht Keltische muziek, met ter afwisseling enkele solo-optredens van de verschillende leden.
Het was een optreden in de reeks Ad van Meurs presenteert..., deze keer geen dubbelconcert, maar een avondvullend optreden van een formatie met een paar heel bekende namen: The Duggans (Clannad) en Máire Breatnach (Riverdance).
Norland Wind wordt wel vergeleken met het vroege Clannad en dat is met een repertoire dat grotendeels in het Gaelic wordt gezongen heel begrijpelijk. Bovendien is er de Keltische harp van Thomas Loefke, die mede het geluid bepaalt.
Toch is Norland Wind bepaald geen kloon van die Ierse familiegroep. De bandleden hebben hun eigen arrangementen en hebben een aantal nummers zelf geschreven, zoals Éist (luister) van Máire Breatnach over twee geliefden uit de 'Otherworld' die samen een leven op de aarde willen doorbrengen en elkaar herkennen door hun typische stemgeluid.
Noel en Pádraig Duggan hebben niet stil gezeten in de tijd dat Clannad op een laag pitje heeft gestaan. Op hun cd The Rubicon speelt het merendeel van Norland Wind mee, naast enkele andere gasten. Daar horen we een paar nummers van, maar de meeste liedjes komen van de Norland Wind-cd Atlantic Driftwood en het live-album From Shore To Shore.
Kerstin Blodig heeft met Ian Melrose een Waulking Song bewerkt, die gezongen werd in Schotland door de dames die tweed maakten. Het was, zoals bijna overal, ook daar gebruikelijk om de arbeid te verlichten door samen te zingen, meestal over liefde en relaties. Muzikanten staan hoog in aanzien: in Pós An Píobaire wordt aangeraden om met een doedelzakspeler te trouwen. Bij de Keltische traditie horen natuurlijk instrumentalen. Stephen's Day Session is een compositie van Thomas Loefke, over de dag dat in Ierland honderden muzikanten naar verschillende pubs gaan om de hele nacht door te spelen. Ter afsluiting worden nog een paar reels gespeeld.
Er worden tussendoor een paar solo-optredens gedaan. Kerstin Blodig is als eerste aan de beurt. Zij brengt met haar heldere, bijna jazzy klinkende stem het nummer Trollbønn, van haar nieuwe album Trollsang (trollenlied).
Matthias Kiessling, die keyboards speelt, neemt voor zijn solopartij de gitaar ter hand en doet de golden oldie The Games People Play, met een stem die wat wegheeft van Cat Stevens.
Ian Melrose speelt wat van zijn laatste album A Shot In The Dark en Máire Breatnach laat horen dat ze inderdaad een begenadigd violiste is. Haar instrumentaal is lekker ontspannen.
Van een formatie als deze mag je verwachten dat er goed gespeeld wordt, dat gebeurt dan ook. Het klinkt allemaal heel relaxt, de uitstraling is minder traditioneel dan de liedjes. Norland Wind speelt rustig, geeft met de arrangementen een eigen geluid aan de muziek, maar laat zelfs de nieuwe nummers klinken alsof ze al een eeuw of wat oud zijn. Wat mij in het bijzonder raakte was de mooie samenzang van de groep. Om bij weg te dromen...