Mafalda Arnauth bracht haar fado in 't Speelhuis in Helmond. Recensent
Erik Vink was erbij voor het Eindhovens Dagblad. Hij constateert dat
het Portugese levenslied met Mafalda Arnauth een nieuwe dimensie
krijgt. ‘Veel van haar teksten schrijft ze zelf. Als een zoetgevooisde
vlinder fladdert ze over het podium. Niet dat haar liedjes allemaal
even lichtvoetig zijn. Af en toe hult ze zich in een zwarte omslagdoek
om een traditionele, zwaarmoedige klaagzang aan te heffen. Zelfs die
klinkt uit haar mond minder somber', aldus de recensent.
Hier nog enkele passages uit de recensie die Vink schreef:
... "Zo is het leven. We hebben geen keus, behalve dapper te zijn", zegt ze ergens aan het einde, in het Engels. Levenslessen van een 31-jarige zangeres, die behalve de nodige kwinkslagen - "Gelooft u in de liefde? Ja? Leugenaars!"- de meest warme gevoelens rondstrooit, om aldus haar hele wezen te delen met het publiek...
...De fonkelende tonen van de Portugese gitaar geven deze muziek haar karakteristieke klank. Maar meer nog doet dat de stem van de zangeres, die in lange uithalen haar smart bezingt, of vrolijk neuriënd haar vreugde bejubelt. Je hoeft geen woord Portugees te verstaan om deze taal meteen te begrijpen...
...Tegelijk sijpelt er het onmiskenbare ritme doorheen van de flamenco. Hier en daar geeft ze met haar hakken wat aanzetten, en schijnt ze de verleiding om te gaan dansen nauwelijks te kunnen weerstaan...
....In de visie van deze zangeres is de fado eigenlijk een en al levenslust. Geruggensteund door de schitterende solopartijen van haar gitaristen rijgt ze haar liedjes als het ware aaneen tot één lange ode aan de muziek. Tegelijk is dat een beetje de zwakte. Het lijkt allemaal wel heel erg veel op elkaar, in tegenstelling bijvoorbeeld tot het werk van die andere jonge fadozangeres, Cristina Branco. Niettemin zijn ze alletwee fadista's zonder weerga. Ze kruipen weg in een nummer om hun ziel binnenstebuiten te keren, gebruiken de authentieke klanken van de fado om deze op een grandioze manier te ontstijgen....