Het Waals/Vlaamse kwartet Dazibao liet zondagmiddag Tilburg versteld staan. Dat wil zeggen, de zeventig mensen die zich gelukkig wisten met een plaatsje in muziekpodium Paradox. De gelaagdheid van de akoestische luistermuziek boeide van begin tot eind.
Onder het publiek muzikanten als de Vlaamse topgitarist Philip Masure en traditiegetrouw ook liefhebbers van moderne jazz. Zij constateerden na afloop terecht dat Dazibao over een week absoluut niet zou misstaan tijdens Stranger than Paranoia, een festival in Paradox dat het publiek graag confronteert met muziek die op vele manieren grenzen overschrijdt.
Sophie Cavez, foto Martijn LieffersElementen uit folk, klassiek, jazz, mediterraan, raï, flamenco, oosters, arabisch, Zuidamerikaans, Vlaamse traditionele muziek en wat al niet meer worden door Dazibao als vanzelfsprekend in elkaar gevlochten. De jonge muzikanten bedienen zich van diatonische accordeons (leidster Sophie Cavez en Jonathan De Neck), flamenco gitaar en Arabische luit (Karim Baggili) en percussie (Jo Zanders). Stuk voor stuk tonen ze zich één met hun instrumenten.
Jonathan De Neck, foto Martijn Lieffers
Sophie Cavez, die balmuziek brengt met haar band Cavez-Express, hanteert met Dazibao complexere patronen. Geen dansmuziek dus, maar luistermuziek met wel net zo'n aanstekelijke grooves. Een enkele keer wagen twee fanatieke dansers nog een scottish op Tabouret-vache. Soms meen je ook even een bourrée voorbij te horen komen, een jigue of een mazurka, maar daar is geen beginnen aan. Telkens wijzigt het tempo of wordt het ritme ingenieus omgegooid. Iedereen luistert ademloos toe en krijgt op het einde - hoewel na een kleine twee uur vrijwel murw gespeeld - nog een toegift.
Alle nummers van het eerder dit jaar lovend ontvangen debuutalbum Alma passeerden. Maar ook nieuw werk als het nummer Bathmen, genoemd naar de plaats in de buurt van Deventer waar de vier muzikanten verbleven tijdens hun eerste korte tourtje door ons land twee maanden geleden. In dat nummer is een voorname rol weggelegd voor de ud.
Met name de Arabische kleur die deze korthals luit aan de sound geeft zorgt dat Dazibao zich onderscheidt van bijvoorbeeld de formatie Tref, waarbij de muziek ook om twee diatonische accordeons draait. Karim Baggili, wiens vader uit Jordanië afkomstig is, maakt indruk op de ud. Zeker als hij bij aanvang van de tweede set een razendsnel intro speelt, refererend aan de Arabische taqsim, een inleidende improvisatie. Meer nog dan op de cd kleurt hij de muziek als hij arabische zang imiteert bij zijn ud-spel.
Karim Baggili, foto Ronald Rietman
Maar Baggili kruidt de muziek niet enkel Arabisch. Ook Andalusië blijkt niet ver weg als hij de flamenco-gitaar virtuoos bespeelt. Het publiek maakt daar al meteen kennis mee tijdens het openingsnummer Alma. De accordeons mogen dan - zeker op de cd - bepalend zijn, live is de snarenmeester dat minstens zo. En dan zou ik daar eigenlijk in een adem aan toe moeten voegen de enorme drive en subtiliteit van percussionist Jo Zanders. Op darbouka ondersteunt hij de arabische touch, op cajón de Andalusische en dan brengt hij op tamboerijn ook nog Zuid Amerikaanse spirit in.
Jo Zanders, foto Ronald Rietman
Diatonisch accordeoniste Sophie Cavez is verantwoordelijk voor de meeste composities. Maar uit de pen van haar maatje op net zo'n prachtige Castagnari accordeon, vloeit ook al het nodige schoons. Als de twee accordeonisten improviseren op het thema Anneaux de novembre van De Neck, herken je de invloed van beider leraar Didier Laloy. De Neck blijkt niet bang voor wat dissonantjes. De dynamiek is ongekend. Dan weer verstild, dan weer uitbundig. Een enkele oogopslag van de een brengt de ander weer in het gareel van het folky thema of geeft juist het sein voor een uitstapje naar een modern klassiek intermezzo. Cavez en De Neck groeien als het ware naar een twee-eenheid.
Jonathan De Neck en Sophie Cavez, foto Ronald Rietman
Meer foto's van dit optreden zijn te zien op www.folkfoto.nl en www.xs4all.nl/~rietman/.
Einde festival Route?
Het concert was ‘hartstieke loik', om met de charmant Nederlands-Frans aankondigende Cavez te spreken. Folkcafé Tilburg had zich geen betere afsluiting van 2005 kunnen wensen. Het ziet er naar uit dat de maandelijkse folkzondagmiddag blijft bestaan, ondanks het feit dat het festival waar het oorspronkelijk aan gelinkt was, vermoedelijk ophoudt te bestaan. Het wachten is op de officiële bevestiging van het einde aan Route (voorheen International Folk Festival).
Muziekpodium Paradox, dat onderdak en financiële ondersteuning biedt aan Folkcafé Tilburg, kon tijdens de pauze van Dazibao's concert de hele zaak een rondje geven omdat de aangevraagde subsidie zo'n tienduizend euro hoger bleek te zijn uitgevallen. Dat lijkt dus ook voor het Folkcafé perspectief te bieden, hoewel over de bestemming van het extra geld nog besluiten genomen moeten worden.