Concertverslagen

De Corsicaanse groep I Muvrini speelde afgelopen zaterdag in het Brusselse Vorst Nationaal een extra lang concert van meer dan drie uur, en nam er ook een live-dvd op. Daardoor klonk het optreden wat minder spontaan dan gewoonlijk. Peter Vantyghem in het Vlaamse dagblad De Standaard was erbij en heeft het in zijn recensie ondermeer over ‘een gloedvolle avond, met prachtige trage gezangen waarin de oude polyfone traditie sterk doortrilde'.

Hier enkele passages uit de recensie van Vantyghem in De Standaard:

...Eerste opvallende vaststelling in Vorst Nationaal: de podiuminrichting en driekwart van het spektakel waren precies hetzelfde als dat waarmee I Muvrini tijdens de afgelopen zomer door Corsica trok. Vier staande schermen die de muziek van begeleidende beelden voorzagen; zes muzikanten en acht zangers in wisselende bezetting; en een lange set die steunde op de liederen van de jongste plaat Alma , en de poëtische uitweidingen van frontman Jean-François Bernardini. (...) Maar Brussel kreeg toch wat extra's, want er werd een dvd opgenomen, en daarom duurde het concert meer dan drie uur, en werden wat oudere nummers van stal gehaald. Er werd ook heel nauwgezet gemusiceerd, met opvallend veel solo's op piano, drums, doedelzak en viool. Vooral Laurence Dupuis' romantische vioolspel paste perfect binnen de warme sfeer die elk concert van I Muvrini uitstraalt. Die concentratie zorgde ervoor dat de avond misschien niet zo spontaan verliep als had gekund. Je voelde iets teveel dat het programma strak geregisseerd was, je zag Bernardini's ogen iets teveel afzakken naar zijn beeldmonitor wanneer hij lange, poëtische teksten over aarde en ziel debiteerde. En de zanger wilde het publiek iets te veel horen meezingen, terwijl zo'n impuls ook van het publiek zelf moet komen...

...Maar verder was het een gloedvolle avond, met prachtige trage gezangen waarin de oude polyfone traditie sterk doortrilde (,,Agnus dei'', ,,Alma''), maar even goed ritmischer songs met sterke Zuid-Afrikaanse invloed, sfeervol meegezongen door Faith Kekana en Bangani Masuku. En voor de oude fans dus ook veel ouder werk, waaronder een sobere versie van ,,Di''...

...de avond bevatte zoveel afwisseling, met een voortdurend komen en gaan van extra muzikanten, en allerlei bezettingen voor de zang (van één tot acht stemmen)...
...De beste momenten waren ook de vocale. Wanneer Jean-François en Alain Bernardini samen zongen - de laatste met een even prachtige, hogere stem - knetterden er telkens vonken en hield iedereen de adem in. Wanneer de andere zangers er dan bijkwamen, daalde een tijdloze gloed neer over de luisteraars...