-door Kim-
Nu ik alweer een tijdje in Dublin woon weet ik dat zo langzaamaan steeds meer grootheden in de folkmuziek hun weg hier naartoe weten te vinden, als ze er al niet waren. In het geval van Kate Rusby was het de tweede keer dat ze in Dublin was, en daar ik haar de eerste keer (vorig jaar) noodgedwongen heb moeten missen was ik erg blij dat ze met haar nieuwe tournee ook Belfast en Dublin aandeed. Vanwege overweldigende belangstelling werd het concert op het laatste moment nog verplaatst van het intiemere Whelans naar het grotere Vicar Street, maar dat deed aan de kwaliteit van dit optreden niets af!
Op haar website (www.katerusby.com) wordt ze als volgt omschreven:
At first - much to her amusement - they called her a folk babe. Then she was some sort of crusader for a brave new young folk world. Now she's also an international star, an award-winning songwriter, a sensible married lady and an actress (!) Oh, and the funniest woman in Barnsley. Probably.
Kate Rusby, foto www.katerusby.com
Het concert begon met het ingetogen Bold Riley, waar Kate begeleid werd door multi-instrumentalist (en tevens echtgenoot) John McCusker op viool en Andy Cutting op accordeon. Daarna kwamen ook Ewen Vernar met double bass en Ian Carr met gitaar het podium op, en ging het als een sneltrein voort met The Goodman en de prachtige nieuwe song You Belong To Me. John McCusker wisselde de viool af met de bouzouki, gitaar, akoestische banjo en tin whistle, en Kate zelf had deze keer ook een klassieke gitaar bij zich die ze echter telkens in een flightcase moest neerleggen. Ze zei daarover dat ze nog steeds wachtte op een gitaarstandaard die nog niet geleverd was, en dat zij de verkoper had gedreigd dat als de standaard voor de tour nog niet geleverd was, zij alle mensen zou vragen om hem te mailen over de slechte service. Dus het e-mailadres is...
Na het heroïsche St. Eglamore ging Kate van het podium af en liet ons in de capabele handen van John en Andy die het publiek in de ban namen en beiden twee van hun zelfgeschreven tunes ten gehore brachten. De dynamiek en afwisseling tussen de bandleden was ongekend! Toen Kate weer terug was ging het verder met het nieuwe nummer Elfin Knight, en gingen we de pauze in met de klanken van Botany Bay.
Na de pauze leek Kate wat minder gespannen te zijn (het verschil tussen het ietwat verlegen meisje dat verhalen vertelde en de vrouw die prachtige songs ten gehore bracht was nogal groot), en ging het in sneltreinvaart voort met een afwisseling aan oude en nieuwe als ook snelle en langzame songs waaronder Some Tyrant, The Cobbler's Daughter, Let Me Be, Fare Thee Well, Young James, William and Davy en The Lark. Tussendoor, toen Kate even haar gitaar moest stemmen, zei ze dat Andy ons iets te vertellen had terwijl zij aan het stemmen was, waarop Andy reageerde met een zeer smakelijk recept voor stamppot! Er werd geëindigd met het prachtige Canaans Land. De band nam afscheid, en Kate kwam alléén terug voor de toegift, maar wat voor een! Zichzelf begeleidend op gitaar zong ze Underneath the Stars, die bij de aanwezigen de rillingen over het lijf lieten lopen!
See you next time, Kate!!