Hein van Dooren beschrijft in zijn column Plusminus in het Eindhovens Dagblad deze week een bezoek aan een café. Wij citeren enkele zinnen uit zijn verhaal:
(...) Op het podium van het café had ondertussen de band No blues plaatsgenomen: een Jeruzalemmer op Arabische luit, een Soedanese percussionist, een Arnhemmer op contrabas en een Eindhovenaar op gitaar. Vanaf de eerste noot werd het publiek gegrepen door deze magische samensmelting van werelddelen. Aan mijn tafel werd niet meer gesproken. We hapten naar adem als de laatste klanken van een nummer wegebden, om vervolgens onze handen blauw te klappen. Iemand floot op zijn vingers, altijd een goede graadmeter voor enthousiasme. (...)
Van Dooren schrijft tot slot zelfs dat hij Ad van Meurs (de Eindhovense gitarist) een standbeeld op de Markt gunt, maar een gouden plaat voor No blues mag het ook worden.