Vier september vorig jaar overleed Bram Vermeulen plots aan een hartinfarct. Er zijn intussen drie hommages aan deze zanger/liedschrijver/caberettier. In april was er al één, Nooit meer alleen te horen in Den Bosch, met alleen Nederlandse vocalisten, en Jan Hautekiet als arrangeur-pianist. Op 14 september staat die hommage in Carré in Amsterdam en afgelopen zondag ging ze, aangepast met Vlaamse vocalisten, in Gent in première - en is in die setting ondermeer ook te zien op de Gentse Feesten. Vanaf 29 september toert ook de productie Tijdloos rond, met onder meer Ernst Jansz, Sioen en Jan De Wilde.
Voor het Vlaamse dagblad De Standaard was Peter Vantyghem afgelopen zondag bij de Vlaamse première van ‘Nooit meer alleen'. Uit zijn recensie komen de volgende citaten:...Niet gemakkelijk, wat de muzikale projectleider Jan Hautekiet probeert. Het is simpel genoeg om iemand te vragen om ,,de aap is bang/ hij lacht zijn tanden bloot'' te zingen. Maar het komt erop aan die aap te zien, en te laten zien. Of die mist, waarover Bram op het einde graag zong. Wanneer een zanger ,,Ik tel mijn idealen/ ik raak er steeds meer kwijt'' zingt, moet elke luisteraar ten volle meevoelen.
Katarina Vermeulen, dochter van Bram, besefte dat. Ze koos ,,Eén goede reden'', een lied uit 1978, om de avond te openen. Merkwaardig om dezelfde intonatie te horen: ook zij rekt een tweeklank als ,,ei'' zo lang, en luid. Ze heeft een krachtige alt, waarmee ze helder en met veel dramatisch gevoel zong. Een mooie opener.
Onbewust luisterde iedereen in functie van de overledene. Waar was Bram? Je hoorde hem in de dramatiek van zijn dochter, en in de gezwollen voordracht van Maarten Van Roozendaal. Ze zongen luider en theatraler, de vrienden uit het Noorden, dan de vrienden uit het Zuiden: die lieten de poëzie meer opgloeien dan het cabaret. Zo had je Eva De Roovere in ,,Niet weggaan'': kristalhelder, klein, broos. En Mich Walschaerts, die ,,Meneer Vandervelde'' hoog en smachtend zong. Twee verschillende werelden.
We hoorden geen ,,Een doodgewone jongen'' of ,,De beuk erin'', wel ,,Rode wijn'' en ,,Politiek''. Maar vooral veel minder bekende liederen. ,,Wat is liefde'', en ,,Uitgewist'', dat heel sober, met alleen staande bas als begeleiding, door Fay Lovsky gezongen werd. Roland Van Campenhout mat ,,De aap'' een leuk, bluesy jasje aan en Maarten Van Roozendaal woog zwaar genoeg om aan ,,Polonaise'' de juiste hoempapa-sfeer te geven....
Nog te zien op 25 juli (21.30u) in Gent (bij Sint-Jacobs); op 31 augustus in Heerlen (Cultura Nova) en op 2 september (12u) in Brussel (Boterhammen in het park).
Zie ook www.bramvermeulen.nl.