Hier de recensie van Peter Koene:
Zaterdagavond zag ik de voorstelling van Laïs, RUM en "orkest" in de Vismijn te Nieuwpoort. Ik moest daar zelf ook spelen, 's middags op het buitenpodium, hetgeen zaterdag vanwege de harde, koude wind niet zo geslaagd was (bijna geen publiek), maar dat werd door het concert van zondag ruimschoots goedgemaakt. Maar daar gaat het hier niet over. Dit stukje is een reactie op de gisteren gepubliceerde ervaring m.b.t. het slechte geluid. En misschien tevens een kleine, niet uitputtende en volledig doordachte recensie.
Allereerst: naar mijn idee hadden de technici waarschijnlijk geleerd van de vrijdag-voorstelling. Over het algemeen vond ik geluidsversterking heel behoorlijk, zeker qua klankkleur Het "orkest", bestaande uit drie blazers + piano, bas en drums/percussie klonk vol, stevig en goed uitgebalanceerd. Wel was het enigszins te hard ten opzichte van de zang, die daarom niet altijd even goed verstaanbaar was. Op een bepaald moment speelde de bassist twee nummers samen met Dirk van Esbroek en Wiet v.d. Leest, o.a. in een musette van laatstgenoemde, en hier dreunde het basgeluid veel te veel, waardoor geen afzonderlijke noten meer te onderscheiden waren. Nog een kritiekpuntje: de balans tussen de verschillende stemmen, vooral bij Laïs, deugde niet, waardoor een tweede of derde stem in het geluidsbeeld soms de overhand had.
Het programma, met als thema "De zee" is inhoudelijk een soort samenraapsel, waarbij vrijwel elk nummer ingeruild zou kunnen worden door een ander. Maar muzikaal en qua zang valt er ontzettend veel te genieten. De heren van RUM kunnen het nog altijd. Zij hebben met hun stemmen een grotere inbreng dan Laïs. Op muziek gezette gedichten, onder andere van Neruda en Slauerhof en een prachtig sonnet, maar ook traditionals als "Wat lijdt de zeeman al verdriet" en "Island gij bedroefde kust".
Topper van Laïs wat mij betreft hun interpretatie van het welbekende "Meisje loos". Hun uitstraling vond ik overigens wat nuffig, hetgeen mij maar matig kon boeien.
Het gehele programma werd, zoals boven vermeld, begeleid door een geweldige band, waarvan ik de individuele namen niet heb meegekregen. Jazzy, met veel invloeden uit Oost-Europese en klezmer muziek, prachtig gearrangeerd door de klarinettiste van het gezelschap. Als met al een indrukwekkend programma, waarbij ik me geen ogenblik heb verveeld.
Peter Koene