Big Low op Manic Monday en Tuney Tuesday
-tekst Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Vorig jaar zag ik Dan Tuffy en Marc Constandse al samen optreden bij Manic Monday. Het duo werd gepresenteerd als Big Low en het werd misschien wel het mooiste Manic Mondayconcert van 2004. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen toen Big Low (uitgebreid met Michiel Hollanders) afgelopen maandag opnieuw aan mocht treden.
Big Low in café Alleman
Ik kan een ding zeggen: het werd weer een fantastisch concert. Dat deed verlangen naar meer, dus ging ik op dinsdag nog eens kijken in Gemert. Ook daar overtuigde de band het hele publiek van zijn kwaliteit.
Big Low is nu een trio, met Dan Tuffy op gitaren en zang, Marc Constandse op bandoneon en verschillende vormen van percussie en Michiel Hollanders op dobro, velofoon en zingende zaag. Ik wil even de banjo bass apart vermelden. Dat is een zelfgemaakte bas met slechts twee snaren, waarbij de kast bestaat uit een grote trom. Soms moet-ie gestemd worden. Dat deed Hollanders met een tang, hetgeen een vrolijke aanblik gaf. Ook Tuffy bespeelde bij een nummer de banjo bass.
Dan Tuffy
Op beide avonden werd grotendeels hetzelfde gebracht. Natuurlijk liedjes van het nieuwe album No Tears in Paradise, maar er was ook veel ruimte voor oudere nummers. Indrukwekkend waren de nummers Black Snake Story, over een gesprek met een slang, en Stella, van de cd Ghost Hunt Migration, dat vooral dinsdag in café Alleman goed tot zijn recht kwam. Het publiek daar was tijdens de uitvoering van de liedjes stil, en toen aan het einde van Stella Marc Constandse en Michiel Hollanders op het podium kwamen om het regeltje "Stella where might you be" onversterkt mee te zingen was het echt muisstil. In De Buut was het rumoeriger, maar ook daar genoot men volop. Beide cafés waren behoorlijk vol. Op maandag werd het laat, tegen de gewoonte in werden er twee sets gespeeld, maar toen het afgelopen was tegen kwart voor een, was bijna iedereen nog aanwezig ondanks het feit dat er dinsdag toch echt gewoon gewerkt moest worden. Dinsdag werd het ook "beer o'clock", maar in plaats van pauzeren nam het trio zijn bier op het podium in ontvangst en speelde gewoon door.
De muziek van Big Low concentreert zich nu op het singer-singwritergebeuren. Bij het vorige optreden was er nog sprake van een paar Rroma en Griekse nummers, nu waren het alleen Engelstalige composities. Waarschijnlijk hebben de heren besloten om een harde scheiding te maken tussen Big Low en hun andere band, Parne Gadje. De instrumenten die gebruikt worden zorgen ervoor dat de band een heel eigen geluid krijgt. Folky, maar wel vernieuwend. Ik heb tenminste bijzonder genoten van beide avonden.
Marc Constandse 
Michiel Hollanders