Celtic Women sentimenteel en weinig keltisch
Paul en Henk bezochten dinsdagavond het concert Celtic Women in het Muziekcentrum in Eindhoven.
De term Celtic wekt de verwachting dat het hier zou gaan om keltische muziek. Daar draaide het niet op uit. Er zaten heus wel stukjes in die eraan deden denken, maar wie keltische traditionele muziek had verwacht kwam bedrogen uit.
Waarom dan de term Celtic gebruikt, vroegen Paul en Henk zich af. Celtic verkoopt goed.
De cd-rekken staan vol met verzamelaars onder titels als Celtic Favourites, Celtic Treasure, Celtic Voices, etc.
Die verkopen behoorlijk. Je zou haast gaan denken een commercieel argument achter de titelkeuze steekt. Organisator Peter Boone is te prijzen dat hij zoveel Ierse muzikanten naar Nederland haalt en op een slimme
manier zoveel mogelijk mensen laat kennis maken met muziek die hij aanhangt.
De titel wekt echter een verkeerde suggestie. In een begeleidend schrijven hadden de bezoekers echter kunnen lezen dat zou gaan ging om een programma "vol pop, rock folkrock en ballads, geïnspireerd op de
Celtische traditie". Hadden ze maar de kleine lettertjes moeten lezen…
Henk schreef voor het Eindhovens Dagblad de volgende recensie:
Wie van Ierse muziek houdt zal teleurgesteld zijn na het avondje Celtic Women in het Muziekcentrum.
Folkmuziek? Nee, het had hooguit iets weg van The Corrs, maar dan een matig aftreksel. Er klonken weliswaar naast drums, elektrische gitaar, bas en toetsen ook een viool, accordeon en soms een tin whistle of mandoline, maar die hoor je ook bij BZN. Aan dat soort middle of the road deed het ook vaak denken.
Ruwweg kun je vaststellen dat het enige keltsiche de afkomst van twee van de drie zangeressen was, plus een enkel verdwaald Iers dansje. De formule was nochtans interessant. Twee Ierse zangeressen en een Zweedse werden begeleid door West of Eden, een Zweedse vijfmans-band. Ieder zong zelf geschreven repertoire.
Marian Bradfield bracht typisch singer/songwriters materiaal soms met een country-touch inclusief snik in de stem. De Zweedse Jenny Schaub - buiten Celtic Women de reguliere zangeres van West of Eden - was meer de popzangeres met de Corrs-link. De theatralere Fiona Joyce importeerde als enige wat muzikale spanning.
Bij haar gierden de gitaren wat meer, bloeiden de muzikanten op en waagden ze zich bijna aan een dissonant.
Folkrock uit een vaak oude doos werd afgewisseld met belegen popsongs. Een enkele keer swingde het.
Nog sporadischer wierp de groep alle schroom van zich af. Het niveau van de muzikanten was behoorlijk; zeker
dat van gitarist David Ekh, maar er stond ook een violist die elke dynamiek ontbeerde.
Vriendelijk
Het was allemaal erg braafjes. Vriendelijke woordjes over en weer. Onderwerpen passeerden als De Ultieme Kus, Mijn Eerste Date Na Mijn Echtscheiding, of Verliefdheid Kan Je Overal Op Elk Moment Overkomen.
Als het wat meer inhoud kreeg was de muziek weer mierzoet, zoals bij een nummer over een Gehandicapt Kind,
of die song over een Driehoeksverhouding.
Typerend was ook de softe tekst die Marian Bradfield sprak na de pauze. "Ik werd zojuist aangesproken door
een zekere Franka. Ze keek me aan en zei: Thank You. Ik vroeg waarvoor. Nou, zei ze, jij deed mij opeens realiseren hoeveel ik van mijn man hou"…
Slechts één keer klonk er enig engagement door toen Fiona Joyce in de aankondiging van haar nummer
The Future wees op de oorlogsplannen van Bush en Blair. Zij was ook degene die na 'n uur en drie kwartier verzuchtte: Kan het nou eens afgelopen zijn met al dit sentimentele gedoe. Zij had volkomen gelijk.
Celtic Women. Gehoord in Muziekcentrum Eindhoven, dinsdag 24 september. Met: Marina Bradfield, Fiona Joyce, Jenny Schaub en West of Eden met Martin Schaub, Tobias Edvarson, David Ekh, Ole Karlevo en Oyvind Erikssen.