I Muvrini irriteert met middle of the road wereldmuziek
- door Paul -
Met enige huiver de trip naar Utrecht ondernomen. Om twee redenen: Vredenburg staat niet echt bekend
vanwege zijn geweldige akoestiek en het muzikale pad wat I Muvrini de laatste jaren inslaat roept ook de nodige vraagtekens op. Een half uur voor aanvang waren we in de zaal. De echte diehards waren (zo hoorden we) al ruim een uur van te voren aanwezig. Ons restte een plaats boven in de zaal, schuin voor het podium. Daar moet je niet zitten bleek al gauw. Vervormd geluid, sommige stemmen die maar matig doorkwamen en een elektrische(!) gitaar die nauwelijks hoorbaar was.
Eigen schuld zal de lezer denken, moet je maar eerder komen. Dat dacht ik zelf eigenlijk ook dus ik nam me
voor me mee te laten slepen door de muziek en sfeer. Dat bleek een onmogelijke opgave. De muziek die I Muvrini
nu maakt ligt wel erg ver van wat de groep vroeger maakte. De fabelachtige, a-capella, polyfone zang was slechts in een paar nummers te horen en vormde meteen het spaarzame hoogtepunt van het concert.
Wat verder restte was een strak geregiseerde set met dito lichtshow. De nummers kenden een zeer voorspelbare opbouw: we beginnen een beetje ingetogen en als het saai begint te worden voegen we wat instrumenten en
zang toe. Daarbij staat de Corsicaanse traditie al lang niet meer centraal. I Muvrini eet van meer walletjes:
"Vogliu" is niet veel meer dan een Spaanse commerciële meezinger en in I Belli Ghjarni is door de toegevoegde whistle wel erg Iers geworden. Daarnaast nog wat Afrikaanse invloeden en dat was het dan zo'n beetje.
Vanwege de commercie misschien? Ik denk het wel. In een nummer als Un Sogni pé Compa (op Umani, hun
laatste CD) laat I Muvrini horen nog steeds veel in huis te hebben. Het is echt jammer dat de groep geen
duidelijke muzikale keuze durft te maken. Of eigenlijk wel: een beetje "middle of the road" wereld-muziek maken waar niemand zich een buil aan valt.
Het gedrag van voorman Bernardini wekte ook de nodige ergernis op. Zo werd iemand uit publiek gevraagd een Frans nummer in het Nederlands te vertalen. Een wat oudere heer kweet zich naar vermogen van deze taak.
Terwijl het publiek al lang wist waar het nummer over zou gaan stond hij nog hakkelend aan een adequate
vertaling te werken. De zaal vond het prachtig, ik niet.
Nog stuitender was het gedrag van Bernardini nadat een nummer beëindigd was. Als de bijval van het publiek
niet luid genoeg was bracht hij vragend de hand achter de oorschelp en stak een vinger in de lucht. Dit niet één keer maar meermaals. Het kritiekloze publiek ging er graag in mee.
Evenzo in de onvermijdelijk samenzang aan het eind van het concert. Ik denk dat die wel zo'n 15 minuten in
beslag nam. "Denk" schrijf ik want wij hadden inmiddels de zaal verlaten. Bij het passeren van de uitgang van Vredenburg was het publiek nog duidelijk hoorbaar in haar massale samenzang. Brrrrrrrrrrrrrrrrr!!!!!!!
Gezien: I Muvrini in Vredenburg 27/11.
Michael de Jong en Freddie White 
Michael de Jong en Freddie White live
bij de BRTO: Twee uur chicken skin music
MICHAEL DE JONG en FREDDIE WHITE bezorgden de aanwezigen tijdens de Crossroads-sessies afgelopen woensdag een heerlijk avondje muziek, zo mailt ons Jos van den Boom van het radioprogramma Crossroads van de lokale omroep BRTO in Bergen op Zoom. Hij schreef er een recensie over en stuurde ons bijgaande foto's, die hij die avond maakte. Het BRTO-radioprogramma Crossroads stelt zich al enkele jaren ten doel haar luisteraars attent te maken op goede rootsmuziek. Sinds mei 2001 doet zij dat niet alleen door wekelijks aandacht te besteden aan de nieuwste cd-releases maar organiseert zij daarnaast maandelijks een akoestische sessie waar belangstellenden gratis bij aanwezig kunnen zijn.
In het afgelopen maanden brachten uiteenlopende artiesten als Slaïd Cleaves, Lynn Miles, Iain Matthews, J.W. Roy, Astrid Young, Remmelt & Muus with Femke, The Yearlings, Homesick & the Louisiana Men, Eugene Ruffolo en Barrelhouse een bezoek aan de studio van de Bergse lokale omroep.
Woensdag 27 november 2002 was het dus de beurt aan de in Dordrecht wonende globetrotter Michael de Jong en de tegenwoordig in Boston residerende Ier Freddie White. Uitzending De opnames van de sessies van De Jong en White zullen in de komende weken te horen zijn in Crossroads, het rootsmuziekprogramma van de BRTO dat iedere vrijdagavond van 20 tot 22 uur in de lucht is (herhaling op zaterdagmiddag om 12.00 uur!).
Daarnaast worden de opnames ter beschikking gesteld aan de volgende lokale omroepen:
Winschoten (Alt-country Cooking), Hoorn (Long Distance) en Koudekerke aan de Rijn (Under the Tree).
Volgende sessie De volgende sessie is al aanstaande woensdag 04/12/02 met Wyckham Porteous & surprise act. Wie de Crossroads-sessies GRATIS bij wil wonen kan plaatsen reserveren via
Intense vertolkingen
- door Jos van den Boom -
Door de warmte van de televisiespots liep de temperatuur in de studio van de BRTO behoorlijk op. Toch had het overgrote deel van het ongeveer 50 koppen tellende publiek kippenvel. Dàt had alles te maken met de indrukwekkende sessies van Michael de Jong en Freddie White. Hoewel qua muziekstijl behoorlijk van elkaar verschillend, wisten beide door de wol geverfde singer/songwriters het publiek in het hart te raken. Zelden vertolkten de muzikale gasten van het radioprogramma Crossroads hun liedjes zó intens als Michael en Freddie dat deze avond deden.
Indrukwekkend
Michael de Jong heeft in de afgelopen weken een intensieve tour door het land gemaakt ter promotie van zijn nieuwe album "Last chance Romance", een prachtige verzameling liedjes die op een bijzonder integere wijze zijn relatie beschrijven met Jessie. Die Jessie moet overigens wel een héél bijzondere vrouw zijn want ze heeft als het ware de muze in Michael flink aangewakkerd. Ondanks die zware tour, die een ware aanslag moet hebben gevormd op zijn conditie, vertolkte Michael zijn liedjes met een intensiteit en energie die weinigen hem zullen kunnen nadoen. Drie daarvan waren zelfs spiksplinternieuw en nog niet (eerder) opgenomen. De set, die eigenlijk maar 45 minuten zou duren, liep uit tot bijna één uur en 10 minuten. Het publiek vond het prachtig. Het genoot van A tot Z.
Volksheld
Evenzeer werd het gitaarwerk en de zang van de van oorsprong Ierse Freddie White gewaardeerd. Tijdens zijn sessie van ruim één uur bracht deze singer/songwriter, die in eigen land als een volksheld wordt beschouwd, liedjes uit zijn inmiddels ruim 25 jaar omspannende carrière. Een breed scala aan songs, waaronder veel covers van grootheden als Randy Newman, Tom Waits en Frank Zappa. Maar ook Freddie's eigen liedjes gingen er in als koek. Na afloop bestond er dan ook veel interesse voor het aanschaffen van Freddie's meest recente release, de dubbelaar "Lost & Found", een bundeling van zijn in 1979 respectievelijk 1981 uitgebrachte eerste twee soloplaten.