Olson&Williams: countryfolk met twee gezichten
Victoria Williams en Mark Olson (ooit Jayhawks, nu ondermeer The Creeckdippers), gaven afgelopen week enkele concerten, zoals donderdagavond in EKKO Utrecht. Ingmar Griffioen was erbij voor het Utrechts Nieuwsblad en schreef een recensie. Hier enkele citaten:
...Zelden zal een band zich zo chaotisch en rammelend presenteren als in EKKO Victoria Williams en Mark Olson deden. Ze hadden ruzie met de instrumenten, het geluid én met elkaar. Het prachtige laatste kwartier was dan ook een onverwacht wonder....
...Albums van Olson en The Creek Dippers bieden veel lo-fi countryfolk en zijn thuis ongedwongen ineen geknutseld. Live werkt het ongeleide geknutsel averechts. Zo verzandt de knusse charme en de kracht die van de platen afdruipt in een rommelige kampvuursessie...
...Olson en Williams bekvechten over de setlist, reageren verbolgen als de ander een nummer doordrukt en eigenlijk hebben de vier muzikanten vooral moeite om elkaar vocaal en instrumentaal te vinden. Nu zat het krakende geluid in EKKO niet mee, maar vooral Williams wekte de indruk te veel in hogere sferen te verkeren om haar gitaar in te pluggen of het pedaal te vinden...
... Het vergevingsgezinde publiek wordt in de tweede set beloond als alles opeens wonderbaarlijk op de juiste plaats valt...
...'You R Loved' biedt ingetogen folkpop met fijn banjogetokkel en een meeslepend refrein. Ook de trippy folkrock in 'Kashmir's Corn' en hillbilly countrydeun 'Humming Bird', met Williams op mondharmonica en banjo en wild vioolspel van Michael Russell, maken veel goed. Toch overheerst na afsluiter 'Crazy Mary' een uiterst tweeslachtig gevoel...