Geslaagde Amerikaanse uitstapjes van Griebo
- door Henk -
Wie Griebo afgelopen zondag of gisteravond heeft gemist, moet alsnog gaan luisteren. Wij zagen Wouter Vandenabeele en Tom Theuns zondagmiddag in de Fantast aan de Burgstraat in Gent en vonden het een afwisselend en leuk concert.
Als het aan deze twee muzikanten had gelegen was Ambrozijn onder de naam Griebo door het leven gegaan. In het democratisch proces waarin de naam tot stand kwam viel Griebo echter af. Nu dus alsnog, maar dan als duo.
De twee Ambrozijners speelden samen een aantal nummers die ze in de andere samenstellingen waarin ze opereren niet kwijt kunnen. Zonder iets af te willen doen aan de intentie waarmee ze altijd op het podium staan, was nu het speelplezier nóg duidelijker aanwezig. De twee voelen elkaar uitstekend aan. Soms verrast de een de ander tijdens een nummer met een nieuwe wending, waarop de ander zich razendsnel en vloeiend aanpast. Vandenabeele en Theuns spelen dan ook al lang samen. In het radioprogramma De Groote Boodschap vertelde Tom Theuns afgelopen donderdag dat hij toch al ruim tien jaar met Wouter op de planken staat. Hij herinnerde daarbij nog aan een grote groep die aan Ambrozijn vooraf ging met naast Wouter en Tom onder anderen Mattias Laga (tegenwoordig ondermeer blazer bij Olla Vogala en Oblomow) en Buni Lenski (violist van DAAU).
Het opvallendst in het repertoire dat Griebo bracht, waren de geslaagde uitstapjes naar de Amerikaanse muziek. Tom Theuns zong naast de traditional The Cuckoo en het malle The Babyoo, nummers die we al kenden in uitvoeringen van Johnny Cash. Twee keer kippevel: I'm so lonesome I could cry (Hank Williams?) van de cd Johnny Cash: American 4, en The Beast in me (Nick Lowe) van Johnny Cash American Recordings 1. Theuns' lage stem is uitermate geschikt voor dit soort werk.
De smartlap I'm so lonesome I could cry werd zo gloedvol gebracht, dat de tranen bijna in je broek schoten. En alsof dat nog niet genoeg was, liet Wouter Vandenabeele zijn viool heerlijk meejanken. Prachtig.
Zoals gezegd was het repertoire afwisselend. Naast de songs hoorden we Bretonse dansjes, Scandinavische polska's, Amerikaanse en Canadese tunes, Ierse reels, Vlaamse walsjes, polka's en bourrées.
Tom Theuns speelde gitaar in de open stemming. Wouter Vandenabeele bracht zoals gewoonlijk de nodige dynamiek aan in zijn vioolspel. In zijn enthousiasme schoof hij op zijn klapstoeltje (dat het slechts ternauwernood hield) steeds dichter richting Theuns, waarbij het tapijt op het podium bedenkelijk omkrulde. In het gezellige serre-achtige zaaltje zaten zo'n veertig muziekliefhebbers. De rest genoot in de lentezon op de talrijke terrasjes, of vergaapte zich voor de tv aan de wielerbeelden van de Brabantse Pijl.
Tijdens het uittesten van de geluidsintallatie zong Tom Theuns het nummer Bridge over Troubled Water. Hoe zou die daar toch bij komen, dachten we. Maar toen tijdens het concert I'm so lonesome I could cry passeerde, begrepen we 't. Johnny Cash coverde die Simon & Carfunkel-wereldhit ook op zijn cd American 4, waar Theuns I'm so lonesome van kent.
En pasant begrijpen we dat de Bretonse gitarist Soig Sibéril een van de belangrijkste voorbeelden is voor Tom Theuns. Vandenabeele vertelde ook dat ze met z'n tweetjes in juni naar Senegal gaan. In verband daarmee speelden ze een 'Afrikaanse reel' waarbij de heren ons deden denken aan Habib Koité en Stephan Grapelli.
Griebo treedt deze maand nog op:
di 01/04 in Speakers Corner, Heuvelpoort (21 uur)
wo 02/04 in Kinky Star, Vlasmarkt (21 uur).
vrij 04/04 Het Bedrijf, Leopold-II-laan 9a, Oostduinkerke. res. tel. 058 51 23 64 (20.00 uur)
wo 30/04 OC De Cam, Gooik (20.00 uur)
"Oblomow warm, maar mist nog evenwicht"
Oblomow presenteerde afgelopen vrijdag haar tweede cd Ya'waaw in een zeer goed gevulde Handelsbeurs in Gent. De band bestaat uit: Eva De Roovere (zang, klarinet), Gerry De Mol (zang, gitaren, oud, guitarra Portuguesa, ukelele, charango), Jan Cordemans (bas), Mattias Laga (klarinet, basklarinet, chalumeau, sopraansaxofoon), Lode Vercampt (cello), Azeddine Jazouli (raq, darbouka, bendir, tablas, percussie). De tweede zangeres Laila Amezian kon er niet bij zijn. Voor De Standaard schreef Peter Vantyghem een uitvoerige recensie. Hier enkele citaten:
…De bijval voor Oblomow is eenvoudig te begrijpen. De groep put uit vele tradities en vertaalt die naar Vlaanderen zonder zich zorgen te maken over zuiverheid of andere politieke barometers. Het ontbreekt de concerten nooit aan kleur. Oblomow brengt wereldmuziek van bij ons. In Gent woog dat besef soms te zwaar door. Zo drong de vraag zich op waarom het klankenpalet van de groep zo donker was…
…Het is een goed orkest met veelzijdige muzikanten en het is best een goed idee om uit de muzikale rijkdom van de wereld te putten. Maar het is ook nodig dat je als groep met die elementen een eigen stijl opbouwt en dat was niet altijd het geval. Een Ottomaanse suite van Cemil Bey was hoog gegrepen en King of Bohemia van Richard Thompson kwam niet tot leven….
…De zes muzikanten zaten in een halve kring. Het eerste nummer 'Later', bevatte meteen alle elementen: een zuiders lied, vertaald naar het Nederlands en wat jazzy versierd met de lage tonen van de gitaar van Gerry De Mol en de mijmerende alt van Eva De Roovere. Daarna dreven de songs uit de eerste en uit de nieuwe cd voorbij, een beetje klungelig aan elkaar gepraat door Gerry De Mol, die de groep oprichtte. Soms zat alles goed: 'Hoop' ontroerde en De Mol zorgde voor een persoonlijke noot toen hij het liedje 'If I only had a brain' uit de Wizard of Oz zong. Maar de groep wilde ook te nadrukkelijk een beetje van alles zijn…
…Maar naarmate het concert vorderde, slaagde Oblomow er ook in om zichzelf beter te laten horen. Vooral de Nederlandstalige nummers leidden de aandacht af van de exotische oorsprong, om de essentie, het lied, voor het voetlicht te brengen. Zo kon je 'Sangatte', over migranten, heel intens meebeleven. En 'Ze lacht naar mij', gebouwd op een Sudanese melodie, was gewoon heerlijk…
…Oblomow mist nog wat helderheid en evenwicht, maar al bij al was het concert in Gent boeiend genoeg, moedig en warm ook…