David Munnely steelt de show tijdens Irish Music Fundraising Festival
Helaas bleven we afgelopen weekeinde verstoken van een recensie van het Irish Music Fundraising Festival in Vlaardingen. Lezers toonden zich benieuwd naar hoe 't was geweest. In arre moede vroegen we aan folkclub No Frontiers, die meewerkt aan het festival, hoe 't bevallen was. Dat leverde de volgende uitstekende recensie op van Norbert Veringmeier. Bedankt!
- door Norbert Veringmeier -
Het blijft een raadsel dat het Irish Music Fundraising Festival dit jaar niet was uit verkocht. Vooral op zondag waren nog voldoende kaarten te krijgen voor folkliefhebbers. Op zaterdag waren er ongeveer 750 betalende bezoekers en op zondag 650. De reacties waren zowel bij artiesten en publiek absoluut lovend. Dat kan ook niet anders want de optredende artiesten krijgen jaarlijks een ware VIP-treatment van de organisatie en spelen in de bijzondere ambiance die het historisch Theater van Vlaardingen biedt.
Voor de bezoekers was er ook niets te klagen. Het programma zat boordevol internationale folktoppers die eigenlijk geen van allen teleurstelden. Er was voor 'elk wat wils'. De stevige traditionele Schotse folk van Battlefield Band die de bezoekers als eerste uit hun theaterstoelen wisten te lokken. Alan Reid is een meester in de publieksparticipatie en de band schudt de ene na de andere folkhit uit de mouw. Zo zeer zelfs dat beide dagen een grotendeels verschillende set werd gespeeld.
Ook tijdens het latere optreden van Alan Reid, in de kleine zaal samen met geluidsman Rob van Sante, bleek hij een geanimeerd entertainer. De 'middle of the road'-muziek van Reid en Van Sante kon echter minder 'folkies' boeien dan bijvoorbeeld Comas die tot tweemaal toe de kleine zaal op zijn kop zetten met opzwepende pure folk.
Marian Bradfield kon in de grote zaal de brug tussen Ierse folk en de soms tegen country aanschurkende songs beter slaan. Soms stevig, soms heel breekbaar kon zij het publiek van begin tot eind boeien. Maar vooral natuurlijk het handjevol echte fans die speciaal voor haar naar Vlaardingen waren gekomen en haar na afloop verblijdden met bossen bloemen.
Fans had ook Tommy Fleming… en wel in ruime mate. Na zijn optredens verscheen hij bij de cd-stand; wat meteen een enorme opstopping in de gang veroorzaakte. In zijn optreden beperkte Fleming zich tot de rustiger luisterliedjes en daarbij bleek weer eens dat zijn stem in de loop der jaren nog niet aan kracht heeft ingeboet. Niet gepland in zijn set was het nummer 'Hard times' maar het publiek forceerde deze bij wijze van toegift door dit nummer zelf reeds in te zetten. Een dag later koos Fleming eieren voor zijn geld en nam deze publieksfavoriet op in zijn reguliere set.
Flook, vorig jaar nog in de kleine zaal, bleek ook in de grote zaal haar muzikale belofte meer dan waar te maken. De moderne folk van het Engelse viertal bracht regelmatig de handen van het publiek op elkaar. Zelf verlangden Brian Finnegan, Sarah Allen, John Joe Kelly en Ed Boyd misschien wel terug naar de kleine zaal waar het publiek makkelijker te verleiden is tot een dansje.
Op voorhand spectaculair was het revival-optreden van Andy Irvine, Donal Lunny en Liam O'Flynn samen met violist Paddy Glackin. De drie oud-Planxty-leden werden ademloos beluisterd door zowel publiek als een grote schare van de andere optredende artiesten. De folklegenden bleken nog altijd meesters in instrumentbeheersing (zaterdag sloegen zij zich zelfs manmoedig door enkele technische problemen heen). Tijdens hun ongedwongen show was te zien dat zij zelf veel plezier beleefden aan het hernieuwde podiumoptreden. Tussen de nummers door gingen de kwinkslagen over en weer. Irvine zong enkele prachtige oude folksongs en gezamenlijk speelden zij een aantal tunes alsof zij nooit ieder een andere muzikale weg in waren geslagen.
Ondanks het succes van Irvine, Lunny, O'Flynn en Glackin was het David Munnelly die op het grootste enthousiasme van het publiek kon bogen. Met zijn band speelde hij, of moet je zeggen 'ragde af', met zoveel energie verschillende danstunes uit de jaren'20 dat het publiek wel met de beentjes van de vloer moest. Het plezier vonkte letterlijk van de muzikanten af; niet alleen van David Munnelly zelf maar ook van broer Kieran, gitarist Gavin Ralston en de uit zijn dak gaande violist Daire Bracken. De uptempo dansmuziek van de band werd afgewisseld met enkele rustpunten. Prachtige bekende folksongs vertolkt door bard Andrew Murray. Zondag was een extra hoogtepuntje de bodhran-battle die Kieran Munnely en Flook's John Joe Kelly, gedurende de show van de David Munnelly Band, uitvochten.
In de geïmproviseerde pub werd de show vooral gestolen door Rapalje. De vier shows die deze voormalige straatartiesten in de gang van het theater gaven, trok met regelmaat meer belangstellenden dan de concerten in de kleine zaal.
De organisatie kijkt terug op een geslaagde vijfde editie van het Irish Music Fundraising Festival. Alleen het aantal bezoekers op zondag baart tot enige zorgen. Daarom wordt voor volgend jaar gebroed op een ietwat andere formule. Daarbij zou het festival verhuizen naar de vrijdag en zaterdag. Voorlopig is men in onderhandeling met het Theater van Vlaardingen voor eind november 2004.
Carlo Rizzo en Radio Tarifa hoogtepunten Music Meeting
Afgelopen weekeinde voltrok zich op diverse locaties in Nijmegen de negentiende editie van het festival Music Meeting. Dit kaleidoscopische festival verlegt grenzen in de muziek of zoals René Megens en Jeroen Schwartz in hun verslag in de Gelderlander zeggen: "Ook op deze editie van de Music Meeting slechten musici aan de lopende band grenzen. Niet alleen door al dan niet tijdelijke samenwerkingsverbanden aan te gaan met collega's uit andere continenten, maar ook door in hun eigen optredens de vloer aan te vegen met kaders en hokjes. Weinig festivals hebben een ongebreidelder avonturiersgeest als de Music Meeting". Hier enkele citaten uit hun verslag:
...Een talenwonder is Carlo Rizzo niet. Dat lijkt lastiger dan het is als je in een trio speelt met een Chinees en een Afghaan. Want, zo laat de Italiaan zaterdag weten (...) "Ik spreek met mijn handen." Uit zijn omgebouwde tamboerijn tovert de Italiaan de meest interessante gesprekken. De percussionist is in zijn eentje bijna even expressief als een heavy metal-drummer met een batterij trommels. Met zijn maten Wu Wei en Hakim Ludin, beter bekend als The GlobalJazz Trio, is hij een van de hoogtepunten...
...Een andere topper van Music Meeting 2003 is het Spaanse Radio Tarifa. Ditmaal in de uitzending: Khaled, Mano Negra, Arno Hintjens, roestig gitaarwerk en flamenco. Aanstekelijke nachtclubliedjes serveren Jony Iliev & Band. De dikbuikige, langharige Bulgaren werken met hun goedlachse verschijning op de lachspieren, maar hun Balkan-ska en Roma-folkpop is charmant en macho tegelijk...
...Het festival start vrijdag in de Stadsschouwburg met het Duo Louis Mhlanga & Eric van der Westen en Habib Koité, respectievelijk een Zimbabwaanse zanger/gitarist, een Tilburgse contrabassist en een Malinese gitarist/zanger. Ideaal pars pro toto, ook al kampt de vermaarde Koité met een jetlag. Afrikaanse luisterpopfolk op akoestische basis, die klinkt als Paul Simon zonder toeters en bellen....
... De Griekse sirene Savina Yannatou is zo'n zangeres die in haar set een aantal landen aandoet (Griekenland, Italië, Frankrijk, Bulgarije en Cariben). Een Grieks slaapliedje, avantfolk, Diamanda Galas-dramatiek, een vleugje gekte. De tongacrobate weet er wel raad mee....
...De Braziliaanse percussionist Marcos Suzano (...) biedt onpersoonlijke jazzrock met een techno-inslag en Malouma, een traditioneel ingesteld Anouk-type uit Mauretanië, biedt live niet de charme van haar laatste cd Dunya. Ook komen de op Ethiopië gefixeerde blazers van Mela Mela, mede door de plek (hal van Stadsschouwburg), niet uit de verf. In Club mm....!, de verjongingskuur van Music Meeting op vrijdagavond, kampt Temple Of Sound in De Vereeniging met een slecht geluid. Maar het Engelse collectief onder aanvoering van een beestachtige drummer weet met een amalgaam aan stijlen (van dubreggae tot hardrock en Chinese klanken) de jeugd aan het dansen te krijgen. Als Massive Attack in een wilde bui. Even later biedt de Braziliaanse dj Dolores effectieve etnotechno, terwijl iets verderop oudere jongeren tegen ballonnen aanschoppen, terwijl ze aan het swingen zijn op oude reggae. Ook dat is Music Meeting....