Fairport (morgen in Dranouter) is een springlevend monument
Zaterdagavond geeft Fairport Convention haar enige Belgsiche concert tijdens de huidige tournee, en wel in Muziekcentrum 't Folk in Dranouter. Fairport gaf afgelopen week enkele geslaagde optredens in Nederland. Vorige week zaterdag begonnen ze aan hun tournee met een concert in De Pul in Uden. Peter Habets, de zanger/gitarist van de powerfolkband Matzko was er bij en schreef op ons verzoek zijn ervaringen op:
- door Peter Habets -
Na een zeer mooi voorprogramma wat verzorgd werd door de Eindhovense band Inner-Strength is het tijd voor de legendarische band FAIRPORT CONVENTION. De spirit van het eerste uur is nog niet gedoofd en de band is een springlevend monument van de Britse muziekgeschiedenis. Dave Pegg, Simon Nicol, Ric Sanders, Chris Leslie en Gerry Conway komen vers uit Engeland. Dit is de eerste tourdag en het wordt meteen goed aangepakt. In alle rust wordt 'the wood and the wire' ingezet, titelsong van het gelijknamige album wat vorig jaar uitkwam. Simon Nicol laat zijn warme stem over het publiek glijden en wanneer Dave en Chris het refrein mee inzetten is het duidelijk, dit is FAIRPORT CONVENTION! Al zo'n 35 jaar, wat ze zelf duidelijk benadrukken door af en toe te grappen over de leeftijd.
Om twaalf uur moet even lang-zal-hij-leve gezongen worden door de bandleden omdat Dave Pegg verjaart. Het publiek doet de Nederlandse versie erbovenop. De sfeer zit er goed in. Ieder speelt zijn rol op het podium en het publiek doet hetzelfde. Ik sta vooraan en geniet volle teugen van het beheerste spel en de subtiele presentatie.
Back to the reality......
Matty Groves, al een ouder nummer over een fatale one-night-stand met de vrouw van z'n baas Lord Donald swingt lekker, als het nummer 'cracy man michael' wordt ingezet wordt het stil. Simon Nicol is een prima verteller en ook bij dit nummer een pittig verhaal over de zeventiger jaren en de veranderingen in de wereld.
De avond vordert en ook Chris neemt zijn viool in handen. Het publiek kan niet meer stil staan, voor het podium is het een groot feest. Met de twee violen worden de aanstekelijke jigs en reels ingezet. Wanneer Simon het laatste nummer aankondigt gaat het publiek in hevig protest, natuurlijk komen ze nog een keer terug. Als afsluiter spelen ze Meet on the ledge, een klassieker die luid mee wordt gezongen door het publiek.
Een mooi concert waar je een goed gevoel aan overhoudt.