Bob Dylan krast, kreunt, rochelt en krijst, maar komt er mee weg
De 62-jarige Bob Dylan gaf afgelopen maandag en dinsdag uitverkochte concerten in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Zijn band bestond uit: Larry Campbell (gitaar), Tony Garnier (bas), George Receli (drums) en de van de groep van Willy DeVille bekende gitarist Freddie Koella. Journalist Peter Bruyn was erbij en schreef zijn recensie voor de GPD. Dat betekende dat zijn relaas in een hele trits Nederlandse bladen te lezen was. Uit de versies in het Parool en het Eindhovens Dagblad halen we de volgende citaten:
…Sinds hij in 1988 zijn Never Ending Tour' begon is de Amerikaan in feite alleen nog maar bezig zijn eigen oeuvre te interpreteren en te becommentariëren. Dat bleek in de HMH al bij het tweede nummer: Verhip, dit is It's all over now, Baby Blue', realiseerde je je plotseling bij het refrein'. Wat betreft melodie en tempo was het een volstrekt nieuw nummer geworden. En precies hetzelfde gebeurde bij die andere klassieker, It's alright, ma (I'm only bleeding)'...
…Dylan is de afgelopen jaren wel eens beter bij stem geweest - in 1996 in het Utrechtse Vredenburg, bijvoorbeeld - maar veel vaker aanzienlijk minder (…) Hij krast, kreunt, kraait, rochelt en krijst zijn teksten en hij komt er mee weg als geen ander. Het is het charisma waarmee de hele groten zich van de gewone groten' onderscheiden….
…Hoe fris en soms onherkenbaar de bewerkingen ook zijn, qua repertoirekeuze zijn er geen echte verrassingen. Dylan put uit de in totaal 48 songs die bij de 22 voorgaande Europese shows ook al aan bod kwamen. Daarbij vrij veel van zijn meest recente album Love en Theft' uit 2001 die zeker niet als klassieker de geschiedenis in zal gaan, maar nogal wat lekkere deunen telt waarop flink gejamd' kan worden en daarnaast opvallend veel werk uit zijn top-periode 1963-'67. Geheel daar buiten valt het met een lange mondharmonicasolo ingeleide versie van 'Every Grain of Sand' van het 'Shot of Love'-album uit 1981,dat samen met het bijna twintig jaar oudere, unplugged' met gestreken contrabas uitgevoerd Girl from the North Country' tot de hoogtepunten van het optreden uitgroeit….
…Dylan is al lang niet meer bezig de 'stem van zijn generatie' te zijn - als hij dat al ooit was. Wie gesproken commentarenm verwachtte op de oorlog in Irak, de dood van zijn oude vriend Johnny Cash of wat dan ook, kwam bedrogen uit. Hij bleef het mystieke orakel dat iedereen zijn og haar eigen interpretatie laat….