Emmylou Harris in Antwerpen onvergetelijk
Emmylou Harris gaf een indrukwekkend concert in Antwerpen. In het Vlaamse ochtendblad De Standaard is Peter Vantyghem duidelijk: 'Emmylou Harris zong recht in de ziel van de mensen in de Elisabethzaal, en van haar fantastische band raakte je niet uitgesnoept'. Hier nog enkele citaten uit zijn recensie:
…De stereotiepe country-song is bij Harris een abstract lichaam geworden waarin thematisch plaats is voor de allerpersoonlijkste emoties, en muzikaal voor jazzy, zelfs avantgardistische invloeden…
…na de pauze zong ze een lange set met vooral eigen songs uit haar jongste twee platen, die haar artistieke renaissance begeleidden. ,,Here I am'' opende de set, een haast mystiek credo waaruit de eenzame conditie van de mens spreekt. Want Harris, die haast bewegingloos een hoog, nasaal, onwerelds timbre bereikt en haar stem soms gewoon laat overvloeien in een hees ruisend geluid, houdt veel van ,,triestig''. In ,,Orphan Girl'' paarde ze dat aan een religieus gevoel, dat haar actuele werk doordringt. Alles samen maakte dat van haar concert een erg intense, soms haast bezinnende gebeurtenis, die zeer onthaastte….
…Samen met het eminente trio Tony Hall (bas), Brady Blade (drums) en Buddy Miller (gitaar), zette Harris zonder veel moeite een concert neer dat diep raakte en hoog reikte. Slechts weinigen slagen erin muzikaal constant te boeien en tegelijk zo'n heldere boodschap te laten inzinken….
…Hoe ze haar gestorven vader toesprak in ,,Bang the drum slowly'', het publiek opjutte in ,,Get up John'', June Carter Cash eerde in ,,Strong Hand'', ongegeneerd oubollig ,,Together again'' zong met Miller, als twee oudjes in het park: het was een avond waarvan de nadronk elke dag fris zal blijven….