-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Het weer werkte niet echt mee op deze druilerig grijze zondagmiddag. Het kerstgevoel is weliswaar al zichtbaar bij sommige huizen, maar buiten niet bepaald merkbaar op de warmste 7 december ooit gemeten. Maar Clean Pete, dat elk jaar een grote kerstshow op poten zet, laat bij hun laatste try-out als duo toch een weldadig kerstlicht schijnen over de muziekminnende bezoekers van het uitverkochte GUO-concert in het Lodewijkskerkje in Oisterwijk deze middag.
Voordat Clean Pete (bestaand uit de tweelingzussen Loes en Renée Wijnhoven) aan de jaarlijkse kersttour begint doen ze enkele try-outs in duovorm om de liedjes alvast met elkaar af te stemmen. Die grote kerstshow met gasten had ik vorig jaar gezien (met o.a. Stéphanie Struijk, Donny Ronny, een koor en zelfs acrobaten) en maakte mij nieuwsgierig naar de kleine uitvoeringen. Want tussen al het -overigens zeer aansprekende en heerlijke- spektakel door waren het juist die sobere stukken, met enkel cello en gitaar, die mijn volle aandacht trokken. Ik hoorde originele vertalingen van kerstliedjes en hier en daar een eigen nummer, goed gezongen en gespeeld op enkel cello en gitaar. Dus greep ik mijn kans toen ze de laatste van hun try-outs als duo dit jaar bij GUO in Oisterwijk hadden gepland. Want hoe zouden al die fijne kerstliedjes overkomen in het Lodewijkskerkje?
Prachtig is het eenvoudige antwoord op die vraag. Het wordt een heerlijk ontspannen uur (de grote show is langer, maar dat komt door alle gastoptredens) vol hemelse (samen-)zang, fijn spel op cello, gitaar en af en toe piano en innemende verhalen. Daarbij hoort in het bijzonder de preek uit het kerstprogramma, die dit keer door Renée gegeven kon worden op een echte kansel. Het Lodewijkskerkje schijnt nog een vacature te hebben voor een vrouwelijke predikant, dus ze solliciteert alvast graag met een preek die niet zozeer religieus is als wel heel menselijk en eigentijds. Lachend vraagt ze of iemand daar een foto van kan maken en vertelt onder meer over scheuren en barsten die gevierd mogen worden.
Sommige liedjes komen elk jaar terug in het kerstprogramma dat ze nu al zo'n jaar of zeven op touw zetten, andere zijn nieuw, maar dat ze van kerst en het jaargetijde houden schemert door in alle teksten. Ze trappen onversterkt en a capella af met hun eigen fraaie versie van Stille Nacht. Vervolgens vertellen ze over dingen die dit jaar misgingen en andere grappige anekdotes, maar tussen alle vrolijkheid en knipogen door leggen deze zussen in hun spitsvondige teksten vooral een diep menselijk gevoel, iets dat in de huidige gepolariseerde wereld meer dan welkom is. Een voorbeeld daarvan is In De Koude Winter, een vertaling van In The Bleak Midwinter, die ze, hoe kan het ook anders, naar hun eigen hand hebben gezet waardoor de tekst veel minder plechtig wordt en ook in deze tijd begrijpelijk. Met de warmte buiten is het moeilijk geloven dat het een koude winter wordt, de feestelijke kerststemming komt deze middag toch als vanzelf dichterbij. Het allerlaatste nummer is de instrumentaal Ierse Droom, het meest folky nummer van de set, waarvoor de inspiratie uit de Riverdanceshows gehaald werd.
Dan blijven de bezoekers graag nog even na om bij de bar wat te drinken, te praten met elkaar en te genieten van het hapje dat door de vrijwilligers van het kerkje is klaargemaakt. Samenzijn en het vieren van de mooie muziek die je net gehoord hebt, het sluit naadloos aan bij de boodschap die Clean Pete ook deze middag met liefde en passie heeft verkondigd. De dames zijn zelfs zo blij met deze locatie en de geweldige akoestiek dat ze graag volgend jaar terug willen komen.