-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-
Eigenlijk zit er helemaal niet zoveel verschil tussen toen en nu, zo vertellen ze. Toen is dan de Middeleeuwen en nu is dus anno 2023. En tsja, de liefde en allerlei andere perikelen speelden ook toen al een grote rol in het leven. Daar werden toen al liedjes over gemaakt en damestrio Zinder weet ze een lekker fris kleinkunstjasje mee te geven tijdens de presentatie van hun debuut-ep Restyled in Poppodium Phoenix in Breda.
Sommige mama's hebben hun kroost deze Moederdag meegenomen naar de presentatie. Voorprogramma Luciënne Lardenoye ook, al heeft ze weinig keus omdat haar kindje nog geboren moet worden. En daarna verschijnt haar debuutalbum, waarvan we nu een voorproefje krijgen. Het is ontstaan uit gedichten die geschreven werden in een moeilijke tijd, maar het geheel klinkt, omlijst door de licht jazzy aandoende klanken van haar eigen toetsenwerk en de gitaar van levenspartner en begeleider Rik Kraak, niet al te zwaar.
En dan volgt de presentatie van Restyled. Die bevalt gelijk, de dames van Zinder hebben niet alleen mooi bij elkaar kleurende stemmen, maar spelen naast contrabas en toetsen ook nog heel wat grappige curiosa en percussie. Zoals een muziekdoosje, hier en daar een leuk vervreemdend effect uit de Microkorg, iets met klompen, een soort cajón met een draagband en wat wijnflessen of gewoon handgeklap.
Ze wisselen ook regelmatig van instrument en dat maakt het optreden gelijk heel levendig en onderhoudend. Alle vier de liedjes van de ep komen aan bod, te beginnen met het uitnodigende Komt Vrienden en eindigend met de wereld die vergaat in Ozewiezewereld. Tussendoor wordt ook even uitgelegd waar de liedjes zoal over gaan en wie van de dames ze bewerkt heeft. Zo horen we heel wat over liefdesperikelen, onder meer in stukken die gekozen werden uit het Antwerps Liedboek (1544). Een daarvan is Alle Mijn Gepeys, dat betekent zoiets als piekeren, maar het is toch best een leuk woord, zouden we best opnieuw wat vaker mogen gaan gebruiken zo laten ze weten, het plechtstatige van het lied wordt verluchtigd door Laïs-achtig gedoemdakketak. Nog een stuk van Restyled is Marjanneke, inderdaad die van het kinderliedje met stroop in het kanneke en kale Fransen, waar de volwassenen in het publiek toch duidelijk een dubbelzinnige betekenis in horen. Of over de Portugees Magalhães (of Magellaan zoals we op school leerden), die als eerste rond de wereld voer, maar waarbij het merendeel van de bemanningsleden het leven liet. Van de reis rond de kaap van de 11000 maagden maken ze met behulp van het muziekdoosje (van museum Speelklok) een rustig lief wiegeliedje dat in klank niets verraadt van de gruwelijke inhoud.
En waar de ep (Restyled is niet fysiek uitgebracht, maar te vinden op diverse digitale kanalen als Spotify en Youtube) mooi, maar een beetje (te) netjes klinkt, weten Caja van der Werff, Lotte van Roosmalen en Leonie Muller live wat meer pit toe te voegen aan het repertoire. In dat opzicht zou de Microkorg met zijn effecten nog best wat vaker gebruikt mogen worden, zoals gebeurt in het verhaal van de Twee Gespeelkens (een schone en een rijke en welke kiest de landsknecht dan?) en in een stuk van Bredero, dat door de dames deels bijna rappend gezongen wordt, nog zo'n leuke manier om oude liederen te moderniseren.
Zinder is al een paar jaar bezig en kreeg voor deze ep makerssubsidie van de gemeente Breda, maar na deze ontspannen presentatie ben ik heel benieuwd naar wat voor ideeën er nog in het vat zitten bij deze drie dames. Want Restyled is een mooi begin van iets dat zeker live naar meer smaakt.