-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
De organisatie van de derde Celtic Night in Nuenen toont zich vooraf al tevreden vanwege de goede opkomst en dan moeten de bands nog beginnen. Roos Trio & Friends brengt als zestal het publiek in een gezellige stemming met fijne traditionals, het trio Four of a Kind legt de lat nog wat hoger en speelt een ijzersterke set vol eigen instrumentalen en een paar liedjes.
Zo langzamerhand wordt de Celtic Night in Nuenen een traditie in het voorjaar naast het Iers Sessie Festival in het najaar. En daarvoor worden bands uitgenodigd uit de buurt. Deze avond is de aftrap voor het aan een ambachtelijke brouwerij verbonden Roos Trio & Friends, dat de zaal vlot in een Ierse pub verandert met fijne uitvoeringen van bekende Ierse of Engelse traditionals als Molly Malone, Tipping It Up to Nancy of New York Girls, en soms een wat rustiger ballade zoals Ride On van Christy Moore. Het is een mooi eerbetoon aan hem, maar, zo vertelt presentator Stef van den Boogaard na deze set, zeker ook aan Wally Page, de eerder dit jaar overleden schrijver van dit nummer en nog heel wat andere fraaie stukken uit het repertoire van Moore.
De zaal is dan mooi opgewarmd voor de hoofdact van de avond, Four of a Kind. Dat als trio instrumentaaltjes speelt in een zo hoog mogelijk tempo. Zo zijn ze ooit omschreven en daar zijn ze best trots op. En dat mag ook, want ze spelen niet alleen snel, maar ook nog eens goed. En dan komen al snel namen als Lúnasa, Comas of zelfs Sharon Shannon bovendrijven. En dat heeft alles te maken met de drive en de dynamiek in het spel van deze drie muzikanten. Met name Michael Boere is heel sterk op uillean pipes en fluit, waar Tijn Berends wel raad weet met bouzouki of gitaar, al dan niet in combinatie met mondharmonica, terwijl Suzanne Berends ritmisch ondersteunt op bodhrán. Af en toe bouwen ze een rustpunt in met een lied, maar het zijn toch die stuwende en zelf geschreven instrumentalen die zonder meer overtuigen. Het idee is volgens mij niet zozeer dat ze de laatste trein willen halen maar dat ze vooral op tijd willen zijn voor de afsluitende sessie.
Uiteraard halen ze die met gemak, en daar worden nog lekker wat deuntjes gespeeld en ik hoor daarnaast een fijne versie van Down By The Sally Gardens. Voor ons wordt het tijd om naar huis te gaan, hopelijk hebben de muzikanten nog lekker lang doorgespeeld op deze zonder meer geslaagde editie van de Celtic Night Nuenen.
