-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Zomaar op een maandagavond een prachtig dubbelconcert bijwonen, dat kan en gebeurt bij De Maandag van Van Meurs in Eindhoven. Gisteravond waren daar Billy & Bloomfish en Ht Roberts te gast en deze zuiderburen wisten met hun heerlijk gerafelde stemmen en juweeltjes van liedjes flink indruk te maken op een aardig gevuld Meneer Frits.
Billy & Bloomfish zag ik een jaar geleden voor het eerst, zij maakten bij de Lazy Sonnie Afternoon in Son direct indruk met hun gerafelde stemmen en heerlijke instrumentatie. Billy (Kathleen Vandenhoudt) heeft lekker scherpe vocalen, Bloomfish (Pascale Michiels) is zacht rauw en samen klinkt dat dan een beetje alsof Mary Gauthier in duet gaat met Janis Joplin. Billy speelt akoestische gitaar, Bloomfish een resonator en, wat hun geluid eigenlijk uniek maakt in de americana- en rootsmuziek, een paar ruans. Zij weet een prachtig sprankelend geluid te creëren met dit eeuwenoude Chinese luitachtige instrument, dat hier ook wel maangitaar genoemd wordt. Er zijn diverse varianten van (deze set gebruikt ze er twee) en ze zijn genoemd naar een man die, ergens rond de vierde eeuw, met een soortgelijk instrument was afgebeeld.
Ze maken er geen geheim van dat het podium van Meneer Frits hoog op hun verlanglijstje stond en doen hun best om te bewijzen dat ze het meer dan waard zijn om hier te staan. Met hun sterke liedjes, want liedjes schrijven kunnen de dames ook, met name Kathleen is daar al jaren mee bezig, al waagt ook Pascale zich nu op dat pad. De teksten gaan bijvoorbeeld over vrouwen die lijden (Sad-Eyed Woman) of mannen met een gebroken hart (eenvoudigweg Broken Man), veelal over de liefde, maar met mooie zinnen en zonder dramatisch gedoe, precies waar ik van hou in een goede singer-songwriter. De meeste stukken komen van hun tweede album Happy Incomplete, en omdat het publiek zo aandachtig luistert willen ze graag wat nieuwe nummers uitproberen van de opvolger waar ze inmiddels volop mee bezig zijn. Ook die liedjes beloven nog veel moois van dit duo, met zo te horen nog wat meer diepgang in de teksten. Tegen het einde van de set doen ze een cover, Deeper Well. Vorig jaar begreep ik dat ze die kennen via Emmylou Harris, maar ze doen hem met zoveel passie en gevoel dat ze het meesterlijke origineel van David Olney naar de kroon kunnen steken, petje af! Bij een dubbelconcert wordt zelden een toegift gevraagd van degene die aftrapt, maar dit keer is die dubbel en dwars verdiend.
Ht Roberts zag ik al heel wat langer geleden voor het eerst, in januari 2006 bij een Manic Monday in (toen nog) café De Buut in Eindhoven, kort voordat de reeks Ad van Meurs presenteert... begon bij Meneer Frits.
Zijn optreden van toen is me bijgebleven, eigenlijk had ik hem zelfs al wel eerder verwacht terug te zien op de maandagavond, maar het is er nu dan toch eindelijk van gekomen, dankzij Ankie Keultjes (overigens ook deze avond weer verantwoordelijk voor het uitstekende geluid), die deze reeks na het overlijden van Van Meurs met verve heeft voortgezet. In haar aankondiging vertelt ze dat ze nog ooit met Roberts heeft opgenomen. Even later zegt hij heel samenzweerderig niet te weten of hij dat mag melden, maar dat dat in de vorige eeuw was. Het schetst enkel het pak aan ervaring dat zowel muzikant als geluidsvrouw met zich meebrengen.
Roberts heeft een album opgenomen samen met Pascale 'Bloomfish' Michiels, die hem deze avond op het podium dan ook bijstaat in een wel heel mooi potje Schelde-delta blues. In deze set hanteert zij naast ruan (ze blijkt naast de twee van de vorige set ook nog te beschikken over een kleintje van ongeveer mandolineformaat) eveneens bijzonder verdienstelijk diverse percussie-instrumenten en een prachtig uitziende fluit. Daarmee opent zij de set en het instrumentale titelnummer van het album Sunburst & Silk, spokend en mysterieus raakt ze tot op het bot, waarna Roberts op zijn akoestische gitaar invalt. Vervolgens wordt weer duidelijk waarom ik hem jaren geleden al zo goed vond: heerlijk gitaarspel, een fijn gerafelde stem, af en toe banjo en sterke liedjes, precies wat een goede songsmid nodig heeft. Van het album horen we verderop nog een paar mooie stukken, Reincarnation Blues (Roberts heeft niet zoveel met reïncarnatie, als je je slecht voelt heb je het of in een vorig, dan wel in een volgend leven veel beter) en Porchlight, voor alle zekerheid zegt hij er maar even bij dat het om een licht bij de poort van een huis gaat, iemand mocht eens Porsche verstaan en dat is de meeste muzikanten toch niet gegeven om mee thuis te komen.
Af en toe komt er tussendoor wat bekends voorbij, een stuk over 'the old man and the sea' (beroemd uit de wereldliteratuur), maar ook hier en daar een zinnetje uit een gospel ('lay my burden down') en een couplet van een oude Amerikaanse folk song, Poor Wayfaring Stranger. Dat nummer staat helaas niet op het album (dat enkel op vinyl met bijgeleverde cd verkrijgbaar is), maar het komt, net als een paar andere stukken die hij deze avond liet horen, op zijn volgende plaat die nagenoeg klaar is en over een maand of zo zal verschijnen, zo belooft hij me na afloop.
Ondertussen geniet ik thuis maar na van deze prachtige singer-songwriteravond met de eerste twee albums van Billy & Bloomfish en de elpee Sunburst & Silk. Hmm, ergens hier in huis liggen nog een paar oude cd's van Ht Roberts, die moet ik ook maar weer eens opzoeken.
Voor folkliefhebbers valt er deze maand nog veel meer te genieten bij De Maandag van Van Meurs:
20 januari 2020 David Munnelly & Shane Mc Gowan
27 januari 2020 The John Martyn Project (zes virtuoze jonge Engelse muzikanten die een eerbetoon brengen aan de eigen zinnige muziek van John Martyn)
Voor meer info en de verdere agenda zie: https://www.demaandagvanvanmeurs.nl.