-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Als je publiek ruim drie keer zo groot is als het minimum dat je vantevoren had bedacht, dan kun je gerust van een succes spreken. De eerste Celtic Night in Nuenen was dan ook een geslaagde avond, met zo'n 170 bezoekers die zich door de Nederlandse groepen Cairn o'Mhor en Tobermore lieten meevoeren in een gemoedelijke sfeer van traditionele Ierse muziek met een paar uitstapjes naar andere windstreken.
Al jaren vindt in Nuenen twee keer per maand een Ierse sessie plaats, eentje waar iedereen kan aanschuiven om samen muziek te maken, en een slow sessie waar dieper ingegaan kan worden op een bepaalde tune. Sinds 2011 is er ook een jaarlijks Iers Sessie Festival op de eerste zondag van november, dan komen muzikanten van heinde en verre om diverse kroegen in het centrum van dit Brabantse dorp een dagje om te toveren in Ierse pubs. En nu gaat de organisatie daarvan nog een stapje verder om Ierse muziek te promoten en dat is een kleinschalige Celtic Night. Twee bands en uiteraard een sessie na afloop, dat is de opzet. Die bands zijn zo gevonden in de regio, uit Nuenen en Eindhoven is Cairn o' Mhor te gast, van ietsje verder, Tilburg en Hilvarenbeek, komt Tobermore, dat besloten heeft dat het tijd wordt voor een live cd en die deze avond gaat opnemen. En de locatie, ook niet onbelangrijk, wordt de sfeervolle raadszaal in het Klooster, waar de muren getuige zijn geweest van heel wat gekrakeel in de gemeentepolitiek en nog wat langer geleden, toen dit nog een kapel was, van de vrome gebeden van de nonnen. Er staan zowel stoeltjes als statafels en er is een bar aan de zijkant.
Ondanks de bar in de zaal en de bediening (die overigens discreet rondloopt) wordt er grotendeels geluisterd naar de muziek die gespeeld wordt. Vlaming Stef van den Boogaard uit Turnhout neemt de aankondigingen voor zijn rekening en doet dat als een volleerde steward, hij wijst op de nooduitgangen, het rookverbod binnen en bedenkt wat trofeeën voor de bands, de ene is het oudst, dus de andere is het jongst, bovendien kan het publiek zich verheugen op het feit dat er zich een meester chocolatier onder de muzikanten bevindt. De bezoekers zijn niet alleen uit de omgeving gekomen, maar ook uit onder meer Gouda, Drenthe en Groningen. Zijn plezante stem past prima bij de gemoedelijke sfeer.
De bezoekers laten zich in de eerste set graag opwarmen door de oude rotten van Cairn o' Mhor, een band die al zo'n 25 jaar bestaat en speelt met een basis van gitaar of bodhran en bouzouki waaroverheen viool en accordeon de melodieën uitvoeren. De leden zijn bekende sessiegasten, in Nuenen natuurlijk, maar ook elders waar Ierse muziek gespeeld wordt. En als het even kan gaan ze graag naar Ierland, war ze sessies en concerten bezoeken en nieuwe oude deunen leren of in een enkel geval zelf componeren. We horen jigs, polka's en slides van o.a. Liz Carroll, De Dannan en Altan en Peggy's Waltz, geschreven door accordeonist Kees Schoone, geïnspireerd door een sessie bij iemand thuis, die geiten als huisdier had. Naast Ierse muziek vinden ze af en toe een uitstapje ook wel de moeite, bijvoorbeeld naar het Spaanse Asturias met een stuk van LLan de Cubel, of naar Engeland, met de uitsmijter All Around My Hat van Steeleye Span, de zang is niet heel krachtig, maar iedereen mag meezingen en gezien de gemiddelde leeftijd van het publiek wordt dat ook volop gedaan.
Na de pauze, waarin druk gewerkt wordt door geluidstechnicus Justus Janssen om alles goed afgesteld te krijgen voor de komende opname, is het aan Tobermore om het publiek te vermaken. Ze zijn met zes man sterk, die naast hun vocalen beschikken over een uitgebreid instrumentarium. Dat bestaat naast ritme door bas, gitaar en twee bodhrans (die zelfs met elkaar in duel gaan tegen het einde) uit fluiten, mandoline, viool, accordeon en uillean pipes, de Ierse variant van een doedelzak die met de ellebogen bediend wordt door Angus McGalligan, half Ier en half Belg (inderdaad, hij is ook de meester chocolatier en blijkt tegelijk het wat melige Ierse gevoel voor humor uitstekend te beheersen). Er komen een paar stukken voorbij van hun debuutalbum Kisses (2016), zoals Quantum Of Solas en Home Sweet Home (van de Canadese singer-songwriter Matt Andersen), maar hun repertoire is nog veel groter en ze zullen ongetwijfeld ook wat ander werk op hun nieuwe liveplaat willen. Dus komt er onder meer een stuk van de Britse singer-songwriter Kevin Barber voorbij, en Little Bird, geschreven door Tim Edey voor Sharon Shannon en ook hier een enkel eigen nummer, zoals Jig For Jules, die gecomponeerd werd door Vincent Pompe van Meerdervoort voor zijn zoontje Julian, die inmiddels bezig schijnt te zijn om te leren de uillean pipes te spelen. Hij nam het nummer eerder op met zijn voormalige band Harmony Glen op het album Streaming Tunes (2007).
Het programma loopt flink uit, het is al ruim na half twaalf als Tobermore, dat bijzonder enthousiast onthaald wordt met luid applaus en soms flink gejoel en gefluit, het podium verlaat na een tweede toegift. De organisatie blikt trots terug op een geslaagde eerste Celtic Night, die bij een volgende editie zal moeten verhuizen naar de theaterzaal, waar ze meer publiek kunnen toelaten. Een groot deel van het publiek is dan al weg, maar het weerhoudt enkele muzikanten er niet van om toch nog te beginnen aan een sessie, terwijl het personeel rond hen heen de zaal opruimt. Nog even samen een deuntje spelen, want dat is waar het om draait hier in Nuenen.