-door Mirjam Adriaans, foto’s Ronald Rietman-
De laatste SiSo City stamt alweer van drie jaar geleden, maar de singer-songwriters uit Eindhoven hebben in die tussentijd bepaald niet stilgezeten. Bij de afsluiting van het tiende seizoen Ad van Meurs presenteert… in Meneer Frits bleek dat Eindhoven nog steeds barst van het talent. Zowel oudgedienden als jongeren lieten sterke liedjes horen en maakten er een mooie avond van.
Het principe van SiSo City is eenvoudig, iedereen uit Eindhoven (en omgeving) die denkt dat ie twee liedjes kan uitvoeren mag zich aanmelden, Ad van Meurs bepaalt wie er uiteindelijk op het podium terechtkomt. Het levert vrijwel altijd een leuk allegaartje op, van jonge mensen die nog bezig zijn met een opleiding aan het Rock City Institute of die net afgerond hebben tot oudgedienden die al jaren meedraaien in de Eindhovense muziekscene. Eigen werk of covers, intieme luisterliedjes, stevige blues, weemoedige pop of sterke rock, alles kan voorbijkomen en dus krijgen we een doorsnee van wat er zoal gebeurt op singer-songwritergebied in Eindhoven.
Jong talent
De zangeres van Zoo Children heeft voor haar eindpresentatie aan het Rock City Institute maar liefst een 9,5 gehaald. Samen met haar begeleiders laat ze horen dat haar hart in de muziek ligt en haar liedjes klinken krachtig en vol gevoel.
Er was wat verwarring rond Elysian, Van Meurs wist niet meer precies hoe de naam van de band gespeld moest worden en kwam vooral trash metal tegen toen hij ze probeerde op te zoeken. Wat ze deze avond presenteren is allesbehalve snoeihard, het gaat vooral richting melodieuze pop met een lichte folky inslag, gewoon fijn om naar te luisteren.
Diederik van den Brandt, artiestennaam Aidan, organiseert elke laatste dinsdag van de maand Aidan’s Troubadour Sessions in ’t Rozenknopje, al gaat het er daar wat gemoedelijker aan toe dan bij SiSo City, want er zijn maar vier deelnemers per avond, die elk twee keer twee liedjes mogen zingen. Met name in zijn tweede nummer met zijn kompanen op bas en drums, waarbij hij zelf zijn gitaar als percussie-instrument gebruikt, weet hij de aandacht te trekken.
Diezelfe kompanen (waarvan drummer Daan van der Vorst later ook nog eens met Ernest van Aaken meespeelt) begeleiden ook Fabian Cornelissen, die net daarvoor al als gitarist bij The Very Girls te zien was en dus op het podium kan blijven staan. Ik zag hem het afgelopen jaar een paar keer en telkens weer valt me op dat hij een serieus talent vormt op gitaar, maar hij heeft ook nog eens een fijnhees stemgeluid, dat zich uitstekend leent voor de blues. En deze avond zit hij voor even vast in die blues, waarin dan ook nog ergens een aantrekkelijk jaren ’60 folkgevoel rondwaart.
Fabian treedt regelmatig op met een andere maat, Dylan Adrian, die deze avond enkele covers ten gehore brengt, maar ook een mooi eigen nummer. Hij begeleidt eerst Thomas van den Nieuwenhof in nummers van John Fullbright en Wink Burcham (twee gasten uit Oklahoma die ook al eens op ditzelfde podium stonden) en speelt solo een eigen stuk getiteld Keep On en het altijd sterke nummer Waitin’ Round To Die van Townes Van Zandt. Het karakteristieke lome Tulsagevoel dat we vooral kennen van JJ Cale is bij beide liedjes niet ver weg, hij maakt dan ook niet voor niets deel uit van de JJ Cale Tribute Band die komend seizoen gepland staat in de reeks Ad van Meurs presenteert….
De verrassing van deze editie van SiSo City is zo halverwege de avond gelijk de jongste deelnemer, Biko van Deijck, zou hij al 16 zijn of nog niet? Hij speelt ook op straat, zo kondigt Van Meurs hem aan, bij de ingang van de Heuvelgalerie. Het eerste dat opvalt is zijn mooie stem, maar hij weet ook een fijne invulling te geven aan een sterk uitgevoerd Back To Black van Amy Winehouse.
Oudgedienden
Zoals te doen gebruikelijk trapt presentator Ad van Meurs, alias The Watchman, zelf af, in duovorm met partner Ankie Keultjes. Eerst even erin komen met het vertrouwde instrumentaaltje Eagle Lander, dan een lekkere uitvoering van Far Off Land, een nummer dat hij eerder opnam met de Folk Survival Club maar dat in deze kleine bezetting ook te vinden zal zijn op zijn nieuwe album Dorset Moon dat kort geleden gemasterd werd.
Nog niet zo oudgediend is Martijn Kuijten, al heeft hij wel de nodige ervaring, eerst met Autumn Sun, tegenwoordig met zijn band Op Zoek Naar Johan, waarin hij liedjes brengt met een Brabantse tongval. Het liedje over Toos, een dementerende vrouw die opleeft als ze muziek hoort, is op weg om een publiekslieveling te worden bij optredens van de band, maar is in deze solo-uitvoering indringender van toon.
Vervolgens is er nog een duo dat een lekker potje gitaar speelt bij hun liedjes. Rik Polman en Koos Cornelissen (die zelf ook heel wat muziek laat horen in zijn eigen Café Wilhelmina), brengen een pak ervaring mee uit bands als Betty Blue, Flying Spiders, Wilhelmina Blues Band en Bots. Hun bewondering voor Cuby & the Blizzards steken ze niet onder stoelen of banken met hun cover van de klassieker The Window Of My Eyes, maar ook in het eigen nummer Have You Ever leggen ze hun volle overtuiging.
Een protestlied is er deze avond in de vorm van het eeuwenoude folknummer Black Leg Miner, dat in de jaren ’80 van de vorige eeuw geweerd werd uit Engelse folkclubs, aldus de Ier Joe Salmon (sinds ruim een jaar woonachtig in Eindhoven) die het nu uitvoert met extra begeleiding van Ad van Meurs. Het lied werd toen populair door het bewind van Thatcher dat heel wat mijnwerkers voor een lange tijd aan het staken kreeg.
Een grote onbekende voor het publiek is fingerpicker Dieter van Hagen, die een dylaneske uitstraling heeft, zeker als hij begint met mondharmonica naast zijn gitaar.
En The Very Girls mogen dan al bijna dertig jaar geleden begonnen zijn, hun passie is er bepaald niet minder om geworden. Hun eigen gitaren hebben Ankie Keultjes en Aggie de Kruijf deze keer thuisgelaten, hun jonge begeleider Fabian Cornelissen kwijt zich immers erg goed van die taak, wel hebben ze een extra gast uitgenodigd in de vorm van pianist Bart de Win, die het gloedvol gezongen nieuwe lied In The Name Of Religion nog meer laat sprankelen. Politiek en religie worden over het algemeen gemeden op de maandagavonden bij Meneer Frits, er wordt dus met een traditie gebroken, maar The Very Girls weten hun duidelijk aanwezige gevoelens in zulke mooie zinnen te verwoorden (Keultjes werkte hiervoor samen met nog een dichteres) dat je er stil van wordt.
Spetterende afsluiter van de avond is Ernest van Aaken. Wie de afgelopen jaren in Eindhoven regelmatig optredens bezocht in de diverse café’s zal hem zeker kennen, al blijft hij verder een vrij goed bewaard geheim van de stad. Hij is solo al een sterke bluesmuzikant, met krachtige uitvoeringen van oud repertoire, maar nu heeft hij er een paar begeleiders bij gevonden en dat staat als een huis. Het trio zet een heerlijk stevige variant neer van The Cuckoo, waar een vleugje New Orleans lijkt door te schemeren in If You Want Me To Love You. Er komt zoveel energie vanaf dat ie nog een toegift mag doen, waarbij Van Meurs nog even aanschuift op de vleugel om het feest compleet te maken.
Voor de liefhebbers van singer-songwriters is er op 25 juni Naked Song in alle zalen van het Muziekgebouw in Eindhoven (met o.a. Lucinda Williams, Luka Bloom, Douwe Bob, The Deslondes, Black Oak…), Ad van Meurs presenteert… gaat vanaf 5 september zijn elfde seizoen in, met o.a. Richard Shindell, Gilmore & Roberts, Gerard van Maasakkers & Frank Cools, Tim O’Brien en op 29 mei 2017 de volgende editie van Eindhoven SiSo City. De voorverkoop is al begonnen, het volledige programma vind je op http://www.advanmeurspresenteert.nl/.