-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Het werd een Britse topavond gisteren in de reeks Ad van Meurs presenteeert... bij Meneer Frits in Eindhoven. Een kleine 100 bezoekers genoten van een mooi dubbelprogramma met het erg sterke folkduo Phillip Henry & Hannah Martin (ze doen nog enkele optredens deze week, mis ze niet!) en een verrassende kennismaking met het ensemble van Gren Bartley.
In de folkwereld zijn Phillip Henry en Hannah Martin inmiddels bekende namen, vorig jaar wonnen zij de prestigieuze BBC Radio 2 Folk Award voor Best Duo. Dat die prijs terecht was bewijzen ze deze avond met een sterk optreden, Henry speelt (lapsteel-)gitaar, dobro, mondharmonica en footstomp, waar Martin banjo of viool ter hand neemt en ook nog eens beschikt over een mooie altstem. Omdat het een dubbelprogramma is deze avond moeten zij hun gebruikelijke twee sets inkorten, toch komt er een mooi overzicht voorbij dat voor het merendeel staat als een huis. Zo is er het titelnummer van hun jongste album Watershed, met mondharmonica en vervreemdende effecten, maar ook ouder werk waaronder de mooie ballad The Painter van hun eerste album Singing The Bones, het gaat over de overgrootvader van Martin, die in Duitsland woonde en in de Tweede Wereldoorlog omkwam tijdens bombardementen in Bielefeld.
Het sterke bluesy solo-intermezzo van Phillip Henry (een stuk van Sonny Terry op mondharmonica, gezongen met een falsetstem, dat met beatboxgeluiden overgaat in Keep Your Lamps Trimmed And Burning) komt in dit geheel een beetje over als buitenbeentje, maar dan volgt wel de heerlijke traditional Nailmakers' Strike (van het album Mynd), die, al stamt ie uit de negentiende eeuw, eigenlijk ook nu nog relevant blijkt. Viool en gitaar geven een fijne sfeer aan dit stuk, dat ook nog eens een lekker reggae-achtig refrein herbergt dat prima mee te zingen is, "fight for yor rights my brother...".
Tot slot is er een prachtige uitsmijter in de vorm van de traditional The Boy That Wouldn't Hoe Corn, dat ze leerden kennen via Alison Krauss & Union Station. Phillip Henry is weliswaar geen Dan Tyminski, maar wat een gevoel legt hij in dit lied! Bovendien spelen ze niet zomaar een cover, ze geven een eigen invulling aan de arrangementen met een heerlijk spannend folky intermezzo. Dit doet verlangen naar meer...
Tijdens zijn toertjes in Engeland komt Ad van Meurs hier en daar wel eens een talent tegen, een daarvan heet Gren Bartley. Hoewel hij al drie albums heeft uitgebracht is zijn naam nog niet echt doorgedrongen tot hier, maar wellicht komt daar na zijn twee optredens in ons land (hij speelde zaterdag in Nieuw en St. Joosland) gauw verandering in. Hij overtuigt deze avond in elk geval met sterke songs vol poëtische teksten en mooie arrangementen. Zelf speelt hij gitaar en banjo, de klassiek geschoolde dames Sarah Smout en Julia Disney ondersteunen respectievelijk op cello en viool of toetsen.
Eigenlijk zou dit ensemble de avond openen, maar door omstandigheden bij de soundcheck werd besloten om de volgorde om te wisselen. Heel even lijkt het erop dat dit een anticlimax wordt, Bartley begint met mooie zachte, ik zou bijna zeggen zoetgevooisde, luisterliedjes, maar uiteindelijk pakt het juist heel goed uit als gaandeweg blijkt dat Gren Bartley nog heel wat meer in huis heeft samen met zijn vrouwelijke kompanen.
Na een klein maar fijn intiem a capella intermezzo mondt deze set bij het stuk Nightingale uit in een vol bandgeluid waarbij je het gevoel krijgt dat er veel meer mensen op het podium staan dan dit trio. De publieke vraag om een toegift is dan ook volkomen verdiend en dan volgt wat min of meer het titelnummer is van zijn jongste plaat, Magnificent Creatures, het heet Portland.
Na afloop vertellen Sarah en Julia dat ze eigenlijk niet goed weten hoe ze hun muziek moeten noemen, het is niet ‘gewoon’ folk, al is Gren wel ooit wat traditioneler begonnen met een violist. Als ik vraag naar zijn invloeden komen de oude meesters uit de folk aan bod, Richard Thompson, Nic Jones, Nick Drake, maar, zo zegt hij, ik heb ook een paar Amerikaanse voorbeelden, zoals Kelly Joe Phelps en mijn grote held is eigenlijk Paul Curreri. Hij is niet zo bekend, maar zijn liedjes zijn prachtig.
Voor Gren Bartley was dit het laatste concert van dit jaar, maar hij hoopt volgend jaar weer terug te mogen komen voor optredens, Phillip Henry & Hannah Martin zijn nog te zien in ons land op de volgende data:
7/11 Verkadefabriek, Den Bosch (Blue Room Sessions) www.blueroomsessions.nl
20/11 Theater de Wegwijzer, Nieuw- en St Joosland, 0118-60274 / www.theaterdewegwijzer.nl
21/11 Nieuwe Kerk, Zierikzee, 06 – 51712529
22/11 Cultuurcentrum Tiliander, Oisterwijk, 013 5210175 / guo.inoisterwijk.nl/
In februari 2016 zijn er ook nog een paar optredens in Nederland en België:
23/02 Folk in de Walden, Stania State, Oentsjerk, 058 256 28 11 / www.folkindewalden.nl
25/02 Theater M, Mechelen (B) +32 15 63 89 09 / www.theaterm.be/
26/02 Pandora Podium, Wahlwiller www.pandorapodium.nl/
27/02 Dranouter Centrum, Dranouter(B) +32 57 44 69 33