-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-
Een honderdtal bezoekers werden laaiend enthousiast maandagavond in Eindhoven. Het broeide bij Meneer Frits, en dat werd veroorzaakt door slechts een man met zijn gitaar. Martyn Joseph uit Wales schrijft niet alleen mooie songs, hij overtuigt ook met zijn pure bevlogenheid.
Hij heeft een plaat opgenomen met de titel Kiss The World Beautiful. De opbrengst is voor een goed doel, Let Yourself Trust (http://letyourself.net/). Hij is zelf de oprichter van deze non-profit organisatie en belooft dat er niets aan de strijkstok blijft hangen, omdat al het geld dat hij ophaalt rechtstreeks naar de projecten gaat zonder verdere tussenpersonen. Martyn Joseph is een bevlogen singer-songwriter, die niet alleen zingt over misstanden, maar ook probeert er zelf iets aan te doen. Hij vertelt dat er projecten op stapel staan in verschillende landen, zowel in het Verenigd Koninkrijk als bijvoorbeeld in Palestina, waar hij zelf ook is geweest. Hij vertelt over hoe hij daar in gesprek met een man inspiratie opdeed voor een nieuw nummer The Luxury Of Despair. Als je zon beetje alles kwijt bent en amper een leven kunt opbouwen, dan wordt wanhoop een luxe die je je niet kunt veroorloven. Ook Five Sisters maakt indruk, het gaat over een vader in Gaza die zijn 5 dochters verliest bij een bombardement. Toch is er geen gedachte aan wraak, wel de hoop op vrede, ooit voor 5 andere zussen. Het kenmerkt Joseph als protestzanger, die nergens zijn mening opdringt, maar het publiek ruimte laat voor zijn eigen gedachten.
Naast deze protestsongs deed hij ook een aantal covers van Bruce Springsteen, waarvan hij gedurende zijn carrière al diverse malen nummers opnam. Vorig jaar maakte hij een cd met 17 stukken van The Boss: Tires Rushing By In The Rain. We horen onder meer een mooi intense versie van The Ghost Of Tom Joad, maar ook Land Of Hope And Dreams, met mondharmonica, en er wordt aandachtig geluisterd als hij bij een nummer uitleg gaat geven over wat Springsteen volgens hem bedoeld heeft. De vaste bezoekers van de reeks Ad van Meurs presenteert
reageren enthousiast. Martyn Joseph herinnert zich nog de goede sfeer van zijn vorige concert hier, drie en een half jaar geleden, en nodigt regelmatig uit om mee te zingen, aan het einde van het optreden blijft het publiek zijn heerlijke ballad doorzingen, On my way, Im on my way Every day a little closer on my way, Im on my way, on my way, Im running, loving, stumbling on my way. Joseph mag niet vertrekken zonder staande ovatie (een fenomeen dat zich bij Meneer Frits slechts enkele keren per seizoen voordoet) en nog een toegift.