-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-
Hij is net 65 geworden, maar hij denkt nog allerminst aan de geraniums. Oude folkrot Fred Piek (Fungus, Amazing Stroopwafels) zit nog vol plannen, is bezig met een nieuwe cd en treedt regelmatig op. Gisteravond was hij te gast bij de Tuney Thursday in OJC De Bunker in Gemert, waar hij het publiek wist te boeien met krachtige vertolkingen van oude Fungusnummers en nog wat juweeltjes uit de Britse folk.
Het is 40 jaar geleden dat het eerste album van Fungus verscheen en hij is vorige week 65 geworden, dus Fred Piek heeft wat te vieren deze avond. Hij gaat er vanaf nu dus bij zitten, vertelt ie, want dat moet als je 65 wordt, maar dan bedenkt hij dat zijn AOW pas over twee maanden ingaat en vraagt zich af of ie nou niet te vroeg is begonnen met zitten. Lekker ontspannen begint hij aan het eerste nummer, in het Nederlands, hoewel het meeste repertoire deze avond in het Engels wordt gezongen. De tragische lotgevallen van Het Vrouwtje Van s Hertogenbosch zetten de toon: ballades, ballades, ballades, en soms een vrolijke noot, zo laat ie weten, dat is wat we gaan krijgen. Hij speelt veel nummers van het debuut van Fungus, waaronder Farewell To Whiskey, Two Brethren en de B-kant van de eerste single White Hare. Voor de folkliefhebber komt er heel wat moois voorbij, de liedjes werden opgepikt uit het repertoire van onder andere Dick Gaughan, Shirley Collins, The Copper Family en nog zo wat grootheden uit de folkrevival van de jaren 60. Fred Piek mag dan (bijna) de pensioengerechtigde leeftijd bereikt hebben, zijn stem blijkt nog heerlijk krachtig. Met name de twee liedjes die hij hoorde op een elpee van Louis Killen die hij in 1969 kocht bezorgen kippevel. Het was a capella, en zo goed dat je er niks mee kon vertelt hij, nu is het 45 jaar later en heeft hij er akkoorden onder gezet. Helder en gevoelig vertolkt hij het trieste verhaal van Young Edwin In The Lowlands Low en het spannende Ship In Distress, dat gelukkig nog goed afloopt. Met zijn sterke folkstem en dito gitaarspel brengt hij deze pareltjes tot leven. Hopelijk staan ze op de nieuwe cd waar Piek mee bezig is en die op 22 maart 2015 gepresenteerd gaat worden in Vlaardingen. 
Fred Piek maakt een optreden graag bijzonder en dat doet hij niet alleen met mooie liedjes, hij nodigt ook graag gasten uit. Dit keer zijn dat Ad van Meurs (organisator van de Tuney Thursdays) en Ankie Keultjes. Poor Ditching Boy (Richard Thompson) en Farewell To The Gold (van Paul Metsers, maar Piek leerde het kennen via Nic Jones) krijgen een lekkere aanvulling op gitaar van Van Meurs, terwijl de stem van Keultjes de zang een heel fijn extra kleurtje geeft. Piek verzorgt vervolgens een mooie vocale en intrumentale aanvulling op Als Je Kind In De War Is van het jongste album van Van Meurs. Tja en dan komt aan alle goeds een eind, Piek maakt de cirkel rond met een laatste Nederlands lied, dat nog steeds in de jaarlijkse Top 2000 te horen is, Oude Maasweg. Met een lichte weemoed bezingt hij de straat die door de Amazing Stroopwafels bekend gemaakt werd. Het enige dat nu nog ontbreekt is die ene grote klassieker, die in de toegift meegezongen mag worden. Van Meurs en Keultjes worden ter plekke toegevoegd aan een nieuwe Fungus-bezetting. Ik denk terug aan de woorden in het begin van de set: We hadden bij Fungus niet zoveel met Nederlandse folk, ja Kaapren Varen, dat leerde je op school. 40 jaar na dat eerste album zit Fred Piek nog steeds met plezier op een podium, en wij mogen met hem meegenieten van een bijzonder optreden.