Twee lezers bezochten een concertje van Rum en stuurden een verslag:
-Door Rosalie Wagenaar en Jeroen Plompen-
Zondagmiddag 30 oktober. Van buitenaf oogt de Razzmatazz met zijn felle muurschilderingen als een speciale plek in dit kleine Zeeuwse dorpje. Ik word heel benieuwd naar wat er zich achter die muren verschuilt. En dat blijkt een klein, intiem, bruin zoldertje te zijn, met in de hoek een podiumpje voor muzikanten. Zo´n zoldertje waarvan je altijd dacht dat het niet kon bestaan, zó gezellig. Voor het podium staan wat tafeltjes en stoeltjes, zodat de bezoekers straks gezellig kunnen zitten, en luisteren naar wat er zich op nog geen meter voor hun neus afspeelt.
Ondertussen is het bijna kwart voor drie, en de zolder begint aardig vol te stromen met gegadigden die die middag gereserveerd hebben voor een zeer, zeer bijzonder optreden. Aan de gemiddelde leeftijd van de bezoekers kun je afmeten dat het niet om een optreden van een jonge band gaat. De mannen die hier zo meteen om drie uur het podium opstappen, zijn ervaren muzikanten. De lichten doven langzaam, en de band wordt aangekondigd… ‘Dames en heren, uw aandacht voor ´A la Rum´!´
En dan betreden Paul Rans (zang en luit), Wiet van de Leest (viool), Jokke Schreurs (gitaar) en Marc Hauman (zang en gitaar) het podium. Onder luid gejuich van alle aanwezigen krijg ik dan voor het eerst in mijn leven live de echte ‘Rum-klank’ te horen. In één woord: Subliem. Voor de pauze krijgen we een aantal bekende Rum-liederen te horen, afgewisseld met wat instrumentale deunen. Paul Rans ontroert het publiek met zijn prachtige, unieke stem. Zo’n stem die een grote rol speelt in de formatie Rum. Bij de instrumentale deunen bewijst Wiet van de Leest dat hij nog steeds een fantastische violist is door het publiek mee te nemen met opzwepende melodieën. Maar ook de nieuwere muzikanten zijn een echte aanwinst. Marc Hauman levert met zijn prachtige stem en gitaarspel ook een belangrijke bijdrage aan het geheel. Jokke Schreurs speelt een belangrijk geheel in het begeleiden. Zowel de instrumentaaltjes als de liederen weet hij goed te ondersteunen. Na de pauze speelt Paul Rans nog een indrukwekkend stukje luit, en horen we vertalingen van teksten van Griekse dichter Nikos Kavaddias, die door de band op muziek zijn gezet.
Na wat toegiften, en een enthousiast publiek, stappen de heren dan toch van het podium, waarna ze nog zeker open staan voor een praatje met wie dat wil. ‘A la Rum’, staat garant voor een geweldige middag je hart ophalen bij muziek van vroeger.