-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Het beloofde een bijzonder dubbelconcert te worden in de Fookhook in Sevenum, en dat werd het ook. Twee verschillende stemmen, die van Linde Nijland helder, die van Sarah McQuaid donker gekleurd, wisten het publiek te betoveren met prachtige zang.
De aftrap is voor Linde Nijland, die voor het podium gaat staan en a capella begint met een lied van haar favoriete zangeres, Sandy Denny. De zaal wordt direct muisstil om te luisteren naar de mooie heldere klanken. Daarna pakt ze haar gitaar en komt begeleider Bert Ridderbos (cittern, gitaar) erbij. Er komt nieuw eigen werk voorbij, zoals het gevoelige I Am Here (ook gezongen tijdens het Road To Bhutan-project, al is het niet op de cd gekomen) en het zowel lieve als trieste Birds, maar ook Wachten, een nummer dat Linde in het Gronings zingt. Het voelt anders dan de Engelstalige liedjes, maar heeft een mooi melancholieke onderstroom die boeit. Wellicht komt het met die andere nummers op de nieuwe, nog op te nemen cd, waar ze al heel wat materiaal voor heeft liggen. Daar zullen ook covers op komen, van Si Kahn of Allan Taylor bijvoorbeeld, beide songwriters komen aan bod deze middag. Voor Tarpaper Shacks van Kahn wordt Sarah McQuaid uitgenodigd om mee te zingen, en dat geeft een heerlijk donker randje mee. Allan Taylor benaderde Linde een keer na een optreden met de mededeling: "I have a song for you", en hij gaf haar een cd. Eigenwijs als ze is koos ze niet het nummer dat hij aangaf, maar het titelnummer van die plaat, Leaving At Dawn. Zoals ze dat ook met onder meer het repertoire van Sandy Denny heeft gedaan, maakt ze ook van dit stuk haar eigen lied, alsof ze het altijd al zong.
Na de pauze is het aan Sarah McQuaid om de luisteraars te betoveren met haar mooie donkere klankkleur. Deze heuse wereldburger werd geboren in Spanje, is opgegroeid in de Amerikaanse stad Chicago, heeft in Frankrijk gestudeerd, in Ierland gewoond en tegenwoordig is het Engelse Cornwall haar thuis. De laatste keer dat ik haar zag was twee jaar geleden, haar belofte toen om Nederlands te gaan leren is ze ook nagekomen, knap hoe ver ze al is, ze probeert haar aankondigingen zoveel mogelijk in onze taal te doen. Haar eigen uitstekende gitaarspel wordt hier en daar mooi aangevuld door Bert Ridderbos op cittern. Bij East Virginia neemt hij de accordeon ter hand, zijn subtiele spel vormt een prachtige verlenging van de nostalgische emoties van het lied. Ook Sarah is bezig met een nieuw album, dat ze in juni wil gaan opnemen met geluidsman Martin Stansbury. Ze speelt dus verse liedjes en verder vooral materiaal van haar laatste album I Won't Go Home 'Til Morning en de schijf die ze maakte met Zoë Pollock, Crow Coyote Buffalo. Net als Linde Nijland schrijft ze zelf, maar neemt ze ook covers op. Soms zijn dat traditionals, zoals Next Market Day, maar ook John Martyn komt voorbij en ze schreef met Gerry O'Beirne (ook producer van haar albums). Ze sluit af met Last Song, een soort wiegeliedje voor haar dochtertje, geschreven nadat ze op een gegeven moment haar moeder herkende in haar eigen stem.
In de toegift krijgen we nog een keer de mooie samenzang van de beide zangeressen, die deels solo, deels samen In The Pines ten gehore brengen, onder de fijne begeleiding van Ridderbos. Een heerlijke afsluiter, maar we willen eigenlijk nog niet naar huis, dus mogen beide dames nog even terugkomen voor een extra liedje. Zoals Linde Nijland het uitdrukt: "het liedje dat ik nu ga zingen is van Richard Thompson en heet Farewell, Farewell, maar ik hoop dat het Tot Ziens, Tot Ziens betekent." Wat mij betreft: graag.
De volgende Fookhook in Sevenum is op 13 februari 2011, dan is Martyn Joseph te gast. Meer info over deze folkclub is te vinden op: www.fookhook.nl.