-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
"Willen jullie niet met ons meegaan op tour de rest van de week? Dan regelen we een bus." Zo ontvangt Didier François het enthousiaste applaus dat het Elias Nardi Quartet krijgt na hun optreden in de Paradox in Tilburg. Het was dan ook een waar genoegen om te horen hoe de bassist en de percussionist de combinatie van ud en nyckelharpa wisten te versterken.
Hoe de drie Italianen en een Belg elkaar hebben gevonden is mij niet bekend, maar sinds ongeveer anderhalf jaar vormen ze het Elias Nardi Quartet en ze hebben onlangs de cd Orange Tree uitgebracht. Deze middag wordt de schijf gepresenteerd tijdens het maandelijkse Folkcafé in de Paradox. Naast uitleg over de nyckelharpa en Arabische muziek krijgen we voornamelijk eigen composities van ud-speler Elias Nardi te horen. Hij reisde veel door het Midden-Oosten om alles over zijn instrument te leren, nadat hij oorspronkelijk bas en jazz had gestudeerd.
Didier François verzorgt vooral de folky melodieuze kant met zijn Scandinavische nyckelharpa, waar Nardi meer Arabische en Turkse klanken laat horen. De crossover werkt wonderwel, de twee instrumenten versmelten in elkaar en vormen zo een nieuwe klankkleur. Inspiratie wordt overal vandaan gehaald, zoals de rosse poes van Nardi die Iers wil zijn of de tango, die vervolgens niet meer als zodanig te herkennen is in Locuras de Vanelo (de waanzin van een kievit, ook in titels is dit gezelschap vindingrijk).
Hoewel het om instrumentale luistermuziek gaat en een iets andere combinatie van instrumenten, doet het geheel bij vlagen denken aan de formatie NO blues (die Arabische en Amerikaanse muziek met elkaar vermengt), zeker als er een 'longa' gespeeld wordt, een Arabische melodie waarvan de Nederlandse groep er ook enkele op het repertoire heeft. Een andere overeenkomst is de rol van de percussionist, die de muziek naar een hoger plan weet te tillen. In dit geval gebeurt dat door Emanuele Le Pera op diverse handtrommels, bekkens en, jawel, een bladhark, zijn solo op een soort djembé is om van te smullen. Van subtiele vingerklopjes tot felle tikken, hij blijft de toehoorder boeien. Bovendien is er nog de bassist Carlo La Manna, die voor zo'n 100 euro een fretloze bas op de kop tikte waarmee hij bijzonder inventief blijkt te zijn. Zelfs de stemknoppen vormen onderdeel van het spel, knap hoe hij het omhoog en omlaag stemmen weet te integreren in de compositie alsof het een fluitje van een cent is. Na afloop vindt de cd zijn weg naar flink wat liefhebbers, ook ik zit vanavond lekker na te genieten van die fijne klanken.
Wie dit optreden gemist heeft kan deze week nog terecht in Amsterdam, op dinsdag 18 januari 2011 (De Badcuyp) en in Haarlem op vrijdag 21 januari (locatie onbekend). Luister hier alvast naar wat voorproefjes. Ook op Youtube zijn diverse filmpjes te vinden (zoek op Elias Nardi Quartet).