-door Mirjam Adriaans, foto Ronald Rietman-
Eigenlijk is het geen folk, maar ze vertelt wel mooie verhalen. Haar muziek is soms vervreemdend, toch is het toegankelijk. Op een gewone zondagmiddag toveren Nathalie Matteau & Les Hommes Perdus de Paradox in Tilburg om tot een nachtclub en verleidt de zangeres haar publiek met een bruisende charme.
Na eerst een jaar of twee al veelvuldig in ons land geweest te zijn woont de Canadese Nathalie Matteau sinds maart officieel hier. Frans en Engels sprak ze al, ze leidt Ich Trinke in met het verhaal hoe ze een jongen uit Duitsland ontmoette, verliefd werd en uiteindelijk Duits leerde om hem in zijn eigen taal een boze brief te kunnen schrijven toen hij haar dumpte. En ze pikt het snel op, toen ik haar bijna een jaar geleden voor het eerst zag sprak ze al Nederlands, maar dat gaat haar nu nog vloeiender af. Haar charmante accent vertedert, haar voordracht overtuigt. Zowel het rauw gebrachte Kraaien (van André Manuel) als het met ingehouden passie a capella gezongen Mijn Vlakke Land (Brel) kunnen rekenen op enthousiast applaus. De bijval van het publiek lijkt haar ook te stimuleren om nog iets meer te geven en een attente medewerker denkt eraan om de luxaflex helemaal te sluiten, de zon zal geen spelbreker zijn in deze sfeer. De liedjes gaan over de liefde, gebroken harten, de duistere kant van het leven. Haar donkere stem weerspiegelt de smart. Ze doet soms denken aan Edith Piaf of Marlene Dietrich, maar is zelf geen diva. In haar aankondiging bij Kir Royal relativeert ze de sterren, die uiteindelijk alleen in een Frans landgoed wonen, met als enige gezelschap de foto's van de jonge minnaars, de poedel en de chihuahua…
Saxen, bombardon en trombone geven regelmatig het gevoel dat er een fanfare voorbijtrekt, de accordeon geeft een Parijse sfeer uit de jaren '30 van de vorige eeuw en soms hoor je de mondharmonica rondspoken tot het in je botten doordringt. Op het podium is er veel interactie tussen de zangeres en haar muzikanten. In de tweede toegift gaat zij letterlijk achter haar Verloren Mannen staan om ze nog even in hun eigen solo's te laten schitteren. Pas dan laat een goed gevulde Paradox Nathalie Matteau gaan. Buiten is het even wennen dat het nog licht is.
Dit was het eerste Folkcafé in Tilburg van seizoen 2010/2011. Van 26 t/m 28 november staat de Paradox in het teken van het Jiddisch Festival.