Het publiek in de Tilburgse Paradox werd vanmiddag al overtuigd van de kwaliteit van Ballroomquartet. De vier heren lieten horen thuis te zijn in de folk, maar ook het experiment niet te schuwen. Wie ze gemist heeft kan morgenavond (maandag 29 maart) nog terecht in De Brakke Grond in Amsterdam. Daar zal de groep nog een keer de nieuwe cd voorstellen, aangevuld met ouder werk.
"En van wie was dat nummer nu?" Het is een vraag van een mevrouw uit het publiek en tekent de belangstelling die er is voor de muziek die vanaf het podium klinkt. Het ging om een stuk van Yann Tiersen, waarbij de groep eerlijk toegeeft dat het moeilijk was om te leren spelen, het is het enige stuk dat niet van eigen hand is vanmiddag.
Na het eerste nummer van Ballroomquartet is er een wat voorzichtig applaus, er is waardering, maar nog niet iedereen is volledig overtuigd. Hoewel er vier mannen met 'gewone' instrumenten op het podium staan is de muziek die te horen is niet direct van het meest toegankelijke soort. Het geluid klinkt steeds anders, omdat het regelmatig door vervormings-apparaten heen gestuurd wordt. Zo lijkt het een keer alsof er subtiel pianogetinkel uit de accordeon van Rony Deprins komt, en even later krijgt de mandoline van Andries Boone een lekker vet overstuurde groove. Na een paar nummers houden ze het even eenvoudig en klinkt er melodieuze folk, om te laten horen dat ze ook dat uitstekend onder de knie hebben, prompt straalt de zon door de ramen van de Paradox. Met een vocoder voegt Deprins sirenenzang toe, een enkele keer gebruikt hij de theremin om een soortgelijk effect te bereiken. Bij de opnames van de laatste cd heeft Ballroomquartet een nieuwe bassist gekregen, Jasper Hautekiet speelt nu in de band van Milow en zijn opvolger Michaël Donckers produceert ook hier en daar klarinetklanken. Sinds januari is er nog een nieuw bandlid en dat is drummer Geert Mariën. Hij toont zich alleszins een waardig vervanger van David Vertongen, voor wie het lastig werd om een voltijd baan te combineren met Ballroomquartet. Mariën speelt niet op, maar met zijn drums, soms subtiel, als het nodig is bombastisch; hij produceert een zagend geluid met zijn stokken langs een bekken, maar kan ook een flinke paukenslag imiteren als het er orkestraal aan toegaat.
Er komt werk voorbij van alledrie de cd's die Ballroomquartet tot nu toe heeft uitgebracht, al is een groot deel van de jongste plaat, Ballroomquartet. Daarop staat een stuk dat door producer Blixa Bargeld in eerste instantie bestempeld werd als het allerslechtste dat ie ooit gehoord had. Dat heeft de band niet op zich willen laten zitten, en deze middag hoor ik een vol orkestraal geluid, waarbij ik me er toch maar even van verzeker dat dat echt door slechts vier personen wordt voortgebracht. In de loop van het optreden wordt het applaus steeds enthousiaster en aan het einde van de zondagmiddag is er zelfs luide vocale bijval voor de muzikanten.
Geert Mariën
Andries Boone en Michaël Donckers
Rony Deprins