"Mooie aovond, mooi geluud, mooie gelegenhaid, mooie minsen." Daarmee sluit Martin Korthuis het optreden in Meneer Frits in Eindhoven af, Harry Niehof sluit zich bij de vorige spreker aan. De twee noorderlingen hebben het naar de zin gehad, maar ook de luisterende zuiderlingen hebben genoten van een pure Groningse muziekavond.
Eigenlijk zou de Fries Sido Martens deze avond ook hebben gespeeld, maar hij had op het laatste moment helaas af moeten zeggen wegens ziekte. Dat was jammer, ik had me erop verheugd hem weer eens te zien en horen met zijn gevoelige liedjes, was al benieuwd naar een live uitvoering van zijn maatschappijkritische kerstsingle Zalig Inhalig Kerstfeest, maar Martin Korthuis en Harry Niehof zorgden er met een fijn Gronings onderonsje voor dat Sido tijdens het optreden niet gemist werd door het publiek.
Hoewel de opkomst in vergelijking met andere optredens in de reeks Ad van Meurs presenteert... niet heel hoog is (er zijn een dikke 40 bezoekers), zijn de muzikanten juist aangenaam verrast door het aantal. Tsja, wat moet je als noorderling, die ook nog in zijn eigen taal zingt, verwachten als je afzakt naar het zuiden? In de auto onderweg hadden de twee Groningers eerst maar eens kennis gemaakt met elkaar, ze hadden wel eens samen op een festival gestaan, maar echte ontmoetingen waren er verder niet geweest.
Deze avond staan ze dus voor het eerst met zijn tweeën op een podium. Eerst spelen ze in twee keer twee korte sets elk hun eigen werk, om samen af te sluiten met twee nummers van Korthuis. Ze zijn allebei in het Engels begonnen, maar op een gegeven moment naar hun eigen taal, het Gronings, overgestapt. Daarin voelen ze zich meer thuis, zoals we al van heel wat anderen gehoord hebben (Gerard van Maasakkers, Gé Reinders, Jack Poels...). Ze schrijven veel over persoonlijke situaties: opgroeiende kinderen, een echtscheiding, een ontmoeting in een supermarkt of een uit de mouw geschud lied omdat je anders uit de Songclub wordt gegooid. Maar behalve overeenkomsten zijn er ook verschillen, Niehof is de betere gitarist van de twee, bij Korthuis valt het gevoel in de zang op. Niehof heeft een humoristische benadering ("ik schrijf altijd van die trieste liedjes, maar dit is vrolijk, het gaat over echtscheiding") en heeft behalve Grunneger blues ook vrolijke Cubaanse son (in het Gronings uiteraard, Piel Canela wordt dan Kenailkleurig Vel) op het repertoire, Korthuis is juist een heerlijk melancholieke rootsy dichter (zo blijkt bijvoorbeeld uit een fraaie a capella voordracht van het nummer Zorgen over zijn opgroeiende dochter) met af en toe een uitbundig uitstapje.
Martin Korthuis & Harry Niehof
Hoewel de teksten niet voor iedereen
altijd even begrijpelijk zijn (er zitten slechts 1 of 2 Groningers in
het publiek) wordt er her en der wel degelijk gegniffeld om een
grappig zinnetje en is er een welgemeend applaus voor alleen al het fijne
gevoel van de mooie liedjes van deze twee muzikanten. Natuurlijk is
het belangrijk dat er goed gespeeld wordt, maar daarna maakt het
eigenlijk niet uit in welke taal dat gebeurt, als je je het lekkerst
voelt in je eigen moedertaal komt dat overal over en worden
noorderlingen ook in het zuiden geliefd.
Gezien op 14 december 2009 in Meneer Frits in Eindhoven. Op 4 januari 2010 staat hier een Avond van het Vlaamse lied gepland, met Mira en Yevgueni. Zie ook: www.advanmeurspresenteert.nl.
Wie nieuwsgierig is naar de kerstsingle van Sido Martens kan terecht op Youtube, er is een versie 1 en versie 2.
Meer foto's op de site van Ronald Rietman.